Italiaanse speelfilm
Het eerste wat opvalt als je het vliegtuig uitstapt is de aangename temperatuur. De zon staat hoog aan de hemel als wij midden op de dag landen en toch is het niet bloedheet. Een frisse wind vanaf zee zorgt dat wij het hoofd koel kunnen houden op zoek naar een taxi die ons naar het centrum van Bari gaat brengen. Bari is de hoofdstad van de regio Apulië en een stad om in één oogopslag verliefd op te worden. De boulevard is prachtig en geeft je mooi uitzicht op het blauw van de Adriatische zee. In de smalle straatjes, wappert de was tussen de huizen en staan de mama’s druk gesticulerend te praten over wat ze hoe gaan koken. In de vier dagen dat we hier zijn, hebben we alleen maar lekker gegeten. Van pizza tot een over de top zeebanket vlakbij de Porto Vecchio vismarkt. De laatste dag gaan we ‘noodgedwongen’ winkelen. We kijken in de Via Sparano. — de PC Hooftstraat van Bari — en de Corso Cavour met Italiaans design, maar kopen in het goedkopere deel van de stad iets passends voor de opera waar we die avond naar toe gaan. Een waanzinnige ervaring met dames in het lang, heren in smoking en een fantastische afterparty in stijl van de chique jaren ’20.
Straatje kopen
De volgende dag verkassen we naar Monopoli, een oud stadje aan zee waar je iedere straat wel zou willen kopen om er een hotel neer te zetten. Gelukkig heeft niemand dat gedaan en slapen wij in een knus pension midden in de prachtige oude stadskern vlakbij de vissershaven. Een kasteel, een kathedraal, fantastische eettentjes en steeds dat mooie uitzicht op zee. Dit is genieten. Een must in deze regio is Alberobello; de hoofdstad van de Trulli’s. Een sprookjesdorp met wit gekalkte huisjes. Hoewel het de enige plek in deze omgeving is die toeristisch aandoet, begrijpen wij ook waarom. Het is anders dan iets wat we ooit eerder zagen. Voor de laatste avond hebben wij een tafel gereserveerd bij Grotta Palezzese in Polignano a mare, wat voor ons met stip op nummer 1 van mooiste terrassen staat. De historische stad is kleiner en compacter dan die van Bari en Monopoli, maar de ligging op een steile klif boven zee is net zo spectaculair als het restaurant. Een waanzinnige uitsmijter!
Dagje strand
In Zuid-Puglia — de ‘hak’ van de laars — kun je op één dag de zon uit de Adriatische zee zien opkomen én in de Ionische zee zien zakken. Met in ons achterhoofd de opmerking dat de stranden hier mooier zijn dan op de Malediven, zijn we ook regelmatig in de auto gestapt om wat zonne-uren te pakken. Onze favorieten… Beginnend aan de oostkust is de Torre dell Orso, een prachtige baai met fijn zandstrand achter de pijnboombossen en duinen. In de zee staan de twee ‘zussen’, witte rotsen, klaar om op de foto te gaan. Baia dei Turchi is een keien-zandstrand met rotspartijen waar Italiaanse spetters het blauwe water in duiken. Een feest om naar te kijken. Aan de andere kust — de Ionische — zijn we zwaar onder de indruk van Punto Prosciutto. Een Caribisch wit zandstrand bij de vissersplaats Porto Cesareo met kristalhelder en blauw water. Terwijl Pescoluse officieel de ‘Malediven van Salento’ genoemd wordt. Het strand van Pescoluse is ruiger met kleine baaien tussen de rotsen en ook het strand van natuurpark Porto Selvaggio, waar je komt via een korte wandeling door het pijnbomenbos, is een plaatje!
Wat eten we?
Als je weet dat je met z’n tweeën voor zo’n 40 euro al een fantastisch driegangen menu, inclusief wijn kunt hebben, is er nog een reden om dat te doen. De keuken is fantastisch. Dé pasta die je hier gegeten moet hebben zijn orecchiette (oortjes) en dan liefst alle cime di rapa: met raapstelen. Andere persoonlijke favorieten zijn de pasta met mosselen (cozze), panzerotti (een gevulde hartige pannenkoek), de in olijfolie gegrilde groente en inktvis. Maar eigenlijk kun je niet misgrijpen. Fijne bijkomstigheid is dat Puglia een van de grootste wijnproducenten van Italië is. De Salice Salentino, de oudste wijnsoort in de regio, de Malvasia, de Negroamaro en de Primitivo maken dat alles nog beter smaakt. Cin cin!
