“Precies 20 jaar geleden zou ik hier vanavond (10 minuten na middernacht om precies te zijn) samen met mijn vrienden naar binnenstappen om te feesten en te proosten op het nieuwe jaar”, zegt Kees verwijzend naar de foto van het café op de dijk in Volendam.
Kees vervolgt zijn verhaal: “Niet beseffende dat 20 minuten later de Hel los zou breken in de Hemel. Ik heb hier de ergste momenten uit mijn leven meegemaakt. Vele jongens en meiden raakten ernstig gewond, ook ik ontsprong die dans niet. Ik heb letterlijk de dood in de ogen gekeken maar hij sloeg mij over. 14 andere kinderen vond hij wel . En toch mocht Ik van geluk spreken.”
Gelukkig winnen de mooie gedachten het van de slechte bij Kees. “Nooit zou ik kunnen bedenken dat ik later op diezelfde dijk in Volendam de mooiste momenten uit mijn leven zou meemaken. Of het nou met Volendammer Kermis is, of wanneer ik een kopje koffie drink op een terras of helemaal alleen op een regenachtige ochtend een wandelingetje maak, op deze dijk ben ik echt gelukkig.”
Kees vindt zichzelf niet het type om stil te staan bij deze momenten, maar doet dat vandaag toch. “Ik zal het nooit vergeten”, eindigt hij.
