Hoe ben je ambassadeur geworden van SOS Kinderdorpen?
“Vroeger toen ik nog studeerde, voor mijn modellenwerk, kwam ik iemand op straat tegen die vroeg of ik SOS Kinderdorpen wilde steunen met een kleine bijdrage. Sindsdien ben ik donateur. De link is logisch, want voor mij staat mijn familie ook centraal. Dat gun ik elk kind. Het breekt je hart om te zien hoe kinderen de zorg van hun ouders verliezen en zonder eten op straat lopen op zoek naar voedsel.
Later heb ik SOS Kinderdorpen benaderd en gevraagd: “wat vinden jullie ervan als ik jullie ga helpen en ambassadeur ga worden?” en dat vonden ze superleuk. We hebben veel gepraat en bedacht dat ik ga helpen SOS Kinderdorpen te promoten onder jongeren. Ik heb best wel een groot netwerk.”
Hoe lang was je in Oeganda?
“Ik ben sinds een half jaar ambassadeur, maar heb nog niks echt met mijn eigen ogen bekeken, alleen verhalen gehoord. Ik wist eigenlijk niet wat ik kon verwachten. Je hoort vaak droevige verhalen op het nieuws, maar als je het echt zelf beleefd dan voel je pas echt hoe anders en hoe oneerlijk de wereld eigenlijk is.”
Ik ben vier dagen in Oeganda geweest en op bezoek geweest bij twee kinderdorpen. In de kinderdorpen wonen kinderen die geen familie meer hebben die voor hen kunnen zorgen, dus geen ouders, geen grootouders, geen tantes of ooms, ze zijn helemaal alleen. SOS Kinderdorpen vangt ze dus op en zorgt ervoor dat ze een nieuw huis krijgen en in een SOS familie.”
Hoe zien de kinderdorpen eruit?
“Het kinderdorp waar ik ben geweest bestaat uit een grootterrein met twaalf familiehuizen. In elk familiehuis woont een SOS moeder die zorgt voor 10 kinderen. Dat doet ze alsof het haar eigen kinderen zijn. Het zijn hele lieve en bijzondere vrouwen. Wat me echt opviel is dat de SOS kinderen zo gedreven en beleefd zijn. Ze dragen echt een steentje bij aan het huishouden. Ze wassen af, wassen kleren en luisteren super goed. De kinderdorpen zijn zo goed geregeld en veilig. En dat is ook belangrijk. De kinderen hebben allemaal al veel meegemaakt in hun jonge leven. Hier kunnen ze weer onbezorgd kind zijn. Dat is een groot verschil met de sloppenwijken daarbuiten. Daar is grote armoede.
Ik heb hele bijzondere ontmoetingen gehad. De kinderen er ik waren eigenlijk heel snel aan elkaar gewend. We hebben zitten kletsen, samen gekookt en gegeten en natuurlijk ook gespeeld. Ondanks hun verleden, armoede of familiesituatie, ze zeuren nooit en blijven lachen. Dat deed me echt wel iets.”
Wat heb je meegenomen van deze ervaring?
“Ik voel me echt raar vandaag. Ik ben net terug in Amsterdam, maar ik zit met mijn hoofd nog in Oeganda. Het is zo’n groot verschil. Het is voor mij nog onwerkelijk dat ik terug ben, alsof ik een paar dagen in een andere wereld was. Ik heb zoveel motivatie gekregen om me nog meer in te zetten voor SOS Kinderdorpen. Ze verdienen zoveel hulp en steun. Ik ga het vanaf nu groter aanpakken en kijken wat de mogelijkheden zijn. Ik wil meer doen: geld inzamelen door bijvoorbeeld een T-shirt te ontwerpen. Het zijn allemaal nog losse ideeën waar we iets van moeten maken.
Ik steun zelf ook een kindje in Ghana. Mijn steun zorgt er voor dat het kind in een familie opgroeit, naar school kan en dat ze een spaarvarkentje heeft voor later. Je kan ook kleine kadootjes sturen en dan krijg je ook een update terug. Het is een kleine maandelijkse bijdrage, maar doet zoveel.”
Wil je meer weten over SOS Kinderdorpen of wil je een bijdrage maken? Ga dan naar soskinderdorpen.nl.
