‘Half november kwam ik thuis in Zweden na een tijdje gewerkt te hebben in Nederland. Het is best druk geweest de afgelopen weken met verschillende projecten die ik had aangenomen. Naast mijn vaste programma’s, “Zin in morgen” bij KRO-NCRV en de quiz 50/50 bij SBS6, had ik ook een rol in een kerstfilm, genaamd “De drie Koningen” en zaten we in de voorbereidingen van Scrooge Live van omroep Max.’
‘Allereerst ben ik blij dat ik nog steeds zulke leuke dingen mag doen voor mijn werk. Dat er ieder jaar weer nieuwe verrassende projecten langskomen waar ik deel van uit mag maken. De emigratie naar Zweden was voor mij persoonlijk namelijk geen afscheid van Nederland. Ik hoopte altijd mijn werk te kunnen blijven doen. Maar wat als ‘uit het oog ook uit het hart’ zou betekenen? Ik was toch een beetje bang dat men mij zou vergeten als ik eenmaal naar het hoge Noorden zou zijn vertrokken. Gelukkig is dat niet het geval.’
‘Het vergt alleen wel heel wat flexibiliteit en organisatie om steeds op en neer te reizen. Niet alleen van mij, maar ook van mijn gezin. En als ik dan toch open kaart speel…ja, ik voel me wel eens schuldig dat ik zo veel van huis ben. Vooral als ik een verjaardag mis, een voetbalwedstrijd of een dansvoorstelling. Ik zou het liefst mijzelf willen teleporteren zodat ik overal tegelijk kon zijn. Hier en daar. ‘
‘De kinderen zelf zeggen er gewend aan te zijn dat ik vaak weg ben voor werk. Ik weet alleen niet zo goed of “er gewend aan zijn” positief of negatief is. Wat ik wél weet is dat de kinderen gelukkig zijn, vrolijk en zelfverzekerd. En dat vind ik een goede maatstaf. Wat dat betreft hebben we als gezin een modus gevonden die werkt voor ons.’
‘Onderdeel van die modus is dat ik, eenmaal weer thuis gekomen, schiet in overcompensatiegedrag. In het vliegtuig op de weg naar huis zat ik me al te verkneukelen over de ideale moeder en huisvrouw zijn. Ik ga het hele huis en de tuin vol hangen met lichtjes en kerstversiering. De boel mega gezellig maken, samen met de kinderen. Dan ga ik een taart en cake bakken, ook samen met de kinderen. Een grondige schoonmaak houden en de kinderkamers een fikse opknapbeurt geven. En we gaan elke dag bordspelletjes spelen. Ja, ja, ja!! Ik zag het helemaal voor me. Zo’n ideaalplaatje, weet je wel. De supermommy uithangen.’
‘Ik sjouwde de dozen kerstspullen van zolder, zette sfeervolle kerstmuziek op en riep vol verwachting vanuit de woonkamer naar boven: ‘Wie heeft er zin om samen het huis te versieren?’ Ik hoorde twee slaapkamerdeuren dicht slaan en iemand mompelen, ‘nee geen zin’. Het was alleen Benjamin, de jongste van de drie, die het wel leuk leek. Yay, gelukkig! Één iemand die hapt.’
‘De aarbeienkwarktaart die ik (helaas alleen) vol enthousiasme had gemaakt was volgens mijn pubers op zijn zachtst gezegd; ‘niet te vreten, sorry’. Toen ik met een emmer hete sop hun kamer binnenkwam om hun smerigheid weg te poetsen kreeg ik de botte opmerking; ‘Wat doe je in mijn kamer?!’ En bij het spelletjes spelen werd er vooraf gezegd, ‘ik wil niet bij mama in het team, want die verliest altijd’.
‘Home sweet home. Gotta love it.’
Fijne dagen allemaal!
Liefs Kim-Lian
Benieuwd naar de andere columns van Kim-Lian? Die lees je hier!
