Deze woestijnrally wordt jaarlijks gehouden in januari voor auto’s, vrachtwagens, quads en motoren. Hoe bijzonder is het om als enige vrouw in je team mee te rijden tijdens zo’n wereldberoemd evenement? Simone vertelt over deze bijzondere ervaring.
Hooked-on
“Ik ben altijd al gek geweest op het off-road rijden en heb jaren een Land Rover Defender gereden die ik regelmatig van het padje af stuurde” begint Simone haar verhaal. Als instructrice bij diverse outdoor evenementen organisaties heeft ze veel mensen de fijne kneepjes van het terrein rijden bijgebracht. “Dit bracht mij uiteindelijk ook naar Marokko waar ik, naast mijn dagelijkse werk, nu al zo’n 14 jaar avontuurlijke reizen organiseer.”
Firemen Dakarteam
Haar werk bracht haar ook in contact met Richard de Groot, eigenaar en teamcaptain van het Firemen Dakarteam. Naast hun gezamenlijke liefde voor de Dakar hebben zij ook allebei bij de brandweer gediend. Zo is ook het Firemen Dakar Team ontstaan. Alle teamleden zijn actieve en inactieve brandweermensen.
“Wie had gedacht dat ik de kerstdagen in Saudi-Arabië zou doorbrengen met acht mannen”
Op 26 december reist Simone samen met haar teamgenoten via Cairo naar Jeddah, waar haar avontuur zal beginnen. “Wie had gedacht dat ik de kerstdagen in Saudi-Arabië zou doorbrengen met acht mannen. Iets wat we toen nog niet konden bedenken en eigenlijk moet het nog bij mij indalen.” vertelt Simone.
Op 27 december, heel vroeg in de morgen, konden Simone en haar team hun race hospitality- en service trucks ophalen in de haven. Ook de Dogde Ram, een grote pick-up truck, waar zij de komende 3 weken in zou rijden. En zo reden ze door het chaotische verkeer naar de eerste bivak bij het King Abdullah stadion. “Hier zouden we de eerste week verblijven om alle inschrijvingen compleet te maken. Ook moesten alle voertuigen vanuit de organisatie worden voorzien van verschillende stickers en track & trace apparatuur en volgden de laatste technische keuringen aan de racetruck én tenslotte nog een PCR test voor het team.”
Oud en nieuw op een parkeerplaats
Eindelijk gingen ze op weg richting het noorden, waar de start van de rally zou plaatsvinden. Met een hele karavaan aan servicetrucks, motoren en rally auto’s gaan ze op weg. “Onderweg worden we gefotografeerd door de lokale bevolking die naast ons komen rijden en menig duimpje gaat omhoog” vertelt Simone. Gezien de grote afstand van ruim 1200 kilometer die ze moesten overbruggen, was er halverwege de route een provisorische plek gemaakt naast de snelweg waar het team de voertuigen kon neerzetten en de nacht kon doorbrengen. “Allesbehalve gezellig, want het was ook nog eens oud en nieuw. Gelukkig stonden er meer Nederlandse teams en uiteindelijk werd het toch nog gezellig mét een glaasje bubbels en een enkele vuurpijl.”
“Een enorm kamp was opgetrokken met enorme tenten”
De volgende dag komen Simone en haar team aan op hun eerste officiële bivak (kampeerterrein). Simone kijkt haar ogen uit! “Een enorm kamp was opgetrokken met grote tenten, sanitaire voorzieningen, een medische dienst, wedstrijdorganisatie en grote schermen rond een kampvuur. Net buiten het bivak was een landingsplaats voor media, medische helikopters en een paar grote tankwagens waar iedereen elke dag brandstof kon innemen. Heel erg indrukwekkend!”
“De verschijning van een blonde vrouw in racekleding is ietwat ongebruikelijk”
“Naast het beheren van de social media, voorzie ik ons team elke dag van een heerlijk ontbijtje en avondeten. Daarnaast rij ik iedere dag naar de dichts bijzijnde dorpen om boodschappen te doen. Dit zorgde vaak voor veel verbaasde blikken, want er komt daar natuurlijk niet dagelijks een vrouw met lang blond haar in racekleding de winkel binnenlopen. Maar ik werd altijd zeer vriendelijk ontvangen en voelde me altijd erg welkom!”
Luxe verblijf
Tijdens de rally verblijven Simone en haar teamgenoten in een omgebouwde truck, waar ze in in slapen, douchen, koken en naar het toilet kunnen. “Behoorlijk luxe als je je bedenkt dat menig Dakar deelnemer elke dag een klein koepeltentje moet opzetten om de nodige nachtrust te nemen. Op het bivak is er elke avond wel iets te doen. Van muziek, geiten aan het spit tot een gezellig samenzijn van deelnemers bij het kampvuur.”
Eerste special
“Na het ontbijt staat de racetruck klaar voor vertrek naar de start van de eerste special. Zodra de mannen aan de start vol gas zijn vertrokken en in een enorme stofwolk verdwijnen, gaan wij op pad om te checken of we de finish zo’n 300 of 400 kilometer verderop kunnen vinden. Omdat we de coördinaten van zowel de start als de finish niet krijgen (want je zou hiermee je voordeel kunnen doen op bijvoorbeeld Google maps), is het lastig inschatten waar de mannen uiteindelijk weer uit zullen komen. Onderweg komen we andere race trucks, motoren, buggy’s en rallyauto’s tegen die zich als een enorm gekleurd lint door het landschap heen begeven. Helikopters met tv-crews vliegen af en aan.”
‘Luid toeterend komt onze racetruck uit de duinen tevoorschijn’
Uiteindelijk vinden we de finish. Luid toeterend komt onze racetruck uit de duinen tevoorschijn! Vol enthousiasme vertellen onze mannen dat ze een goede plaats in het klassement hebben bemachtigd! ‘s Avonds proosten we op de goede afloop en nemen we uitgebreid de dag door. Spannende verhalen over torenhoge zandduinen en deelnemers die onfortuinlijk zijn gecrashed, passeren de revue. Daarna wordt alles nagelopen, ruiten gewassen, banden verwisseld en de olie aangevuld. Klaar voor de volgende dag!
Onvergetelijk
“En zo trok de Dakar karavaan voor drie weken lang, elke dag door een prachtig landschap met oneindig lange wegen, waar enorme zandduinen en bergketens aan ons voorbij trokken. Dorpen met vriendelijk zwaaiende mensen. Het beeld waar ik thuis op de bank al die jaren zo van heb genoten en waar ik zelf deel van uit heb mogen maken. Onvergetelijk!”
