Af en toe een leugentje om eigen bestwil kan geen kwaad. En vaak kan je er ook niet omheen. Maar waar ligt de grens?
Volgens een Amerikaanse professor heeft slechts 2 procent van alle leugens die we vertellen de bedoeling om sociaal en niet bot te zijn. De andere 98 procent liegen we dus om hele andere redenen. Zo liegen we 22 procent dient om onze eigen fouten en slechte kanten te verdoezelen, 8 procent liegen we om onszelf in een beter daglicht te plaatsen en 31 procent van onze leugens hopen we dat deze ons economische en andere voordelen opleveren. En juist deze leugens rollen lekker over de tong. ”Het is moeilijk om te onderzoeken hoe vaak we gemiddeld liegen. Als we mensen daar zelf over laten rapporteren in een dagboek, komen ze op zo’n twee leugens per dag. We vermoeden dat het in werkelijkheid veel meer is”, aldus universitair docent Sophie van der Zee.
Sophie van der Zee staat bekend als leugenexpert en is bezig te onderzoeken hoe mensen eerlijker kunnen worden. ”Na al die jaren kan ik nog altijd niet zien of iemand liegt. Ook politiemensen die specifieke leugendetectietrainingen hebben gevolgd of gedragswetenschappers scoren niet beter dan iemand die zelfs niet naar het verhaal luistert en gewoon een muntje opgooit. Kop of munt. Waarheid of leugen. 50 procent kans.”
“Mensen zijn zo oneerlijk. Veel oneerlijker dan ze zelf denken.” We liegen dus veel meer dan we denken.
