Japan
Nicki’s toenmalige partner groeide op bij zijn ouders in Nederland, die oorspronkelijk uit Japan kwamen. Nicki vond zijn plan om voor twee jaar naar Japan te vertrekken voor de ervaring prima. ‘Desnoods als ik geen werk kan vinden, ben ik gewoon huisvrouw. Na twee jaar gaan we weer terug en kan ik mijn carrière eventueel weer oppakken’, dacht ze. Haar ex-man vond een baan en ze zegde haar eigen baan als communicatiemedewerker, waar ze tevreden over was, op. ‘Ik dacht ik heb een bachelor, ik spreek redelijk Engels, dus ik kan makkelijk werk vinden daar. Desnoods ga ik achter de balie werken bij de ambassade’.
Nicki kwam aan in Japan zonder een woord Japans te spreken. Ze had geen geld, bankrekening en vrienden. Ze kende niemand. Inmiddels was ze getrouwd met haar partner zodat ze een visum kon krijgen. Helaas bleek de werkelijkheid in Japan minder rooskleurig dan verwacht. Haar man was de hele dag aan het werk en kwam pas ‘s avonds laat thuis. ‘Ik was echt een beetje aan mijn lot overgelaten.’ Nicki besloot te solliciteren, maar ze werd nooit teruggebeld omdat ze niet vloeiend Japans sprak. ‘Na 150 afwijzingen geloofde ik niet dat dit ging werken. Het leek me een goed idee om Japans te leren. Ik heb een halfjaar in Beijing gezeten tijdens mijn afstuderen en daardoor Mandarijn leren spreken. Ik dacht: Chinees, Japans, hoe verschillend kan het zijn? Dezelfde karakters. Als ik binnen een halfjaar redelijk Chinees kan spreken, dan moet ik ook wel binnen een jaar redelijk Japans kunnen spreken.’ Nicki besloot met een serieuze houding van negen tot vijf huiswerk te maken. Echter, na twee jaar sprak ze nog steeds geen vloeiend Japans, waardoor ze er even helemaal doorheen zat. Gelukkig kwam een vriendin op bezoek met een geweldig idee.
Een eigen bedrijf
‘Mijn vriendin uit Nederland is purser voor KLM en vloog naar Japan. Ze was hier een paar dagen. Ik zat op z’n Nederlands te klagen over mijn situatie totdat ze zei: ‘Waarom begin je niet een eigen bedrijf?’. Een eigen bedrijf? Hoe zet ik dat in vredesnaam op in Japan? Ik spreek amper genoeg Japans om me een beetje staande te houden!’, vertelt Nicki. Haar vriendin kwam met het idee dat Nicki rondleidingen kon geven in Japan. ‘Ik kon het allicht proberen, al was het alleen maar om tegen haar zeggen: ‘Zie je nou, het werkt niet’.’ Nicki ging het avontuur aan zonder verwachtingen, maar het bleek al snel een succes. Binnen een week ontving ze haar eerste reservering. ‘Ik had echt niks voorbereid want ik had er niets van verwacht. Ik had dus een week om alles op poten te zetten. Ik vroeg lage prijzen, omdat ik van mezelf vond dat ik dit nog helemaal niet kon. Mensen hadden dan lagere verwachtingen, wat mij de tijd gaf om te leren en beter te worden. Ik heb het ook zo gepromoot: het eerste halfjaar hanteer ik een speciale promotieprijs, en daarna gaat de prijs omhoog. Je moet er snel bij zijn als je er gebruik van wil maken.’ Deze marketingtechniek wierp zijn vruchten af. Al snel toonden reisbureaus interesse in de tours, wat leidde tot vraag naar tours in andere steden. Uitbreiding kon daarom niet uitblijven. Niet alleen qua steden, maar ook qua personeel. Toen Nicki een paar maanden na haar eerste successen plotseling zwanger bleek te zijn, nam ze haar eerste personeelslid aan.
Terug naar Nederland
‘In 2018 lag mijn moeder op sterven. Ze had eierstokkanker. Op dat moment was mijn dochter vier jaar oud. Ik had tegen mijn man gezegd dat ik weer naar Nederland wilde zodra onze dochter naar de gewone school moest. Ik vond het mooi geweest.’ Haar ex begreep het en regelde dat hij in Europa voor hetzelfde bedrijf kon werken. Omdat hij zijn vervanger moest inwerken, stelde hij voor dat ik alvast naar Nederland zou gaan om mijn ouders te helpen en om mijn moeder in haar laatste maanden bij te staan. Ik zou dan later terugkomen om de inboedel te regelen en huis in Nederland te zoeken.’
Verlies
Volgens de dokter zou Nicki haar moeder nog maximaal drie maanden leven, maar het bleek slechts drie weken te zijn. ‘Mijn vader ging toen helemaal stuk, aangezien ze meer dan vijftig jaar samen waren geweest. Je wordt eigenlijk een beetje geleefd als je samenleeft met iemand die ziek is. Je leven staat in het teken van hun ziekte. Als dat dan plotseling wegvalt, komt het als een enorme schok.’ Nicki’s vader kreeg last van ernstige paniekaanvallen. Ze kon op dat moment niet bij hem blijven, want ze moest direct terug naar Japan om een containerschip te regelen voor de inboedel.
Haar man kwam met een ongewenste verrassing. Hij wilde de volgende maand weer terug naar Japan, omdat zijn vervanger ongeschikt was. Hem ontslaan of iemand anders aannemen was geen optie. Daarom wilde hij dat Nicki terugkwam naar Japan. ‘Dat ging niet zomaar gebeuren. Mijn vader kon niet alleen zijn, en mijn dochter ging net naar school in Nederland. Ik kon haar niet weer van school afhalen.’ Nicki stelde verschillende opties voor, zoals scheiden of de relatie anders vormgeven, maar dat wilde hij niet. Met tegenzin kreeg ze van hem een jaar de tijd om alles te regelen.
‘Ik heb een jaar lang samen met mijn dochter in een eenpersoonsbed geslapen, in een ‘bezemkast’ bij mijn vader thuis. Ik probeerde hem zo goed mogelijk te ondersteunen, maar hij was niet de meest prettige persoon om mee samen te leven. Hij worstelde met veel boosheid en onmacht door alles wat er was gebeurd met mijn moeder.’ Nicki had het gevoel dat zij er alleen voorstond, want haar broers hielpen nauwelijks. Verder had ze haar handen vol aan het vervoeren van haar dochter, die ze elke dag naar school bracht in Amsterdam, een rit van zeker een uur heen en terug vanaf haar vaders huis. ‘Het was een pittig jaar’, aldus Nicki.
Tinder Gold Account
Voordat Nicki na een jaar weer terugkeerde naar Japan, ontdekte ze iets bijzonders. Op het iTunes-account van haar toenmalige man zag ze abonnementen staan. ‘Ik besloot te kijken wat daaronder viel. Eerst zag ik een nieuwsaccount, maar daaronder stond een Tinder Gold-account.’ Nicki maakte een foto en stuurde die naar hem toe met de vraag of hij haar daar wat meer over kon vertellen. ‘Hij vertelde dat het voor zijn ego was. Hij wilde zien of er mensen waren die hem leuk vonden, maar hij zou het natuurlijk nooit gebruiken om mensen te ontmoeten.’ Nicki geloofde er niets van, maar keerde toch terug naar Japan omdat alles daar al geregeld was. Hoewel ze het idee had dat haar man meer uithaalde, stelde ze voor zich samen op hun huwelijk te concentreren en dat hij moest stoppen met waar hij mee bezig was. Al was het niet voor haar, dan in ieder geval voor hun dochter. Hij beloofde het.
Het laatste afscheid?
Toen Nicki op de luchthaven afscheid nam van haar vader, schrok ze van zijn woorden. ‘Dit is de laatste keer dat ik je zie’, zei hij. Ze reageerde verbaasd: ‘Doe nou niet zo cru. Ik kom met kerst terug. Dat is over een paar maanden. Kunnen we het misschien even gezellig houden?’. Maar haar vader was serieus. In oktober kreeg ze een telefoontje van haar broer. ‘Je vader ligt op sterven. Als je nog afscheid van hem wilt nemen, moet je nu komen. Het ziet er niet naar uit dat hij nog lang heeft.’ Als een dolle boekt ze een ticket naar Nederland, maar tevergeefs. ‘Echt vijf minuten daarna kreeg ik te horen: ‘Je kunt nog wel komen, maar dan om de begrafenis te regelen, want hij is er niet meer’.’
Hoewel Nicki haar vader waarschijnlijk aan kanker is overleden, vermoedt ze ook dat hij gestopt is met zijn medicijnen die hij gebruikte nadat hij een nier van haar moeder had ontvangen.
Opnieuw krijgt ze nauwelijks de mogelijkheid om in alle rust te kunnen rouwen. ‘Ik geef je vijf dagen om terug naar Nederland te gaan om alles te regelen, want om langer voor onze dochter te zorgen met mijn werk erbij vind ik ingewikkeld’, zei hij tegen mij. Binnen vijf dagen een huis leeghalen, alles regelen voor de begrafenis, alles afzeggen, en het inlichten van de instanties. Het was heel pittig.’
Affaires
Voordat Nicki’s vader overleed, trof ze al eens in de brievenbus een huissleutel aan met een briefje. ‘Bedankt voor de fijne tijd. Ik hoop je snel weer te zien’, stond daar op geschreven. Ze confronteerde haar toenmalige man die vervolgens weer met een smoes kwam. Hij zou de desbetreffende vrouw in hun appartement hebben laten slapen, omdat zij last had van kakkerlakken. Nicki besloot te proberen het beste ervan te maken en in ieder geval te wachten tot haar dochter 12 werd, zodat zij wat zelfstandiger zou zijn.
Toen het tijdens de coronaperiode regende aan afzeggingen van tours en het koppel genoodzaakt was om elke dag op elkaars lip te zitten, barstte de bom. ‘Mijn man was ineens élke dag thuis en we hadden echt alleen maar ruzie over de meest stomme dingen. Ik werd echt helemaal gek van hem. Ook wist ik wel dat hij nog steeds aan het rommelen was. Dus ik had zoiets van: ‘Ik moet van hem af. Ik wil dit niet meer’.’
Nadat hij op een avond dronken thuiskwam en in slaap was gevallen met zijn telefoon niet vergrendeld, pakte Nicki zijn telefoon. ‘Ik heb overal foto’s van gemaakt. De volgende ochtend zat ik naast hem en zei ik: ‘Ik weet niet waar jij vanavond gaat slapen maar het is in ieder geval niet hier. Pak je spullen en ga maar lekker ergens anders naartoe. Ik ga terug naar Nederland en tot die tijd wil ik niet dat je hier woont.’
Hij riep dat Nicki in dat geval zonder een cent terug naar Nederland zou keren, en dat is precies waar hij uiteindelijk voor heeft gezorgd. ‘Hij heeft mijn zakelijke rekening leeggetrokken en is in een heel duur appartement in de buurt verbleven. Tegen de tijd dat ik terug naar Nederland moest, was er geen geld meer over.’ Nicki vertrok met haar dochter, met slechts één koffer, naar Nederland. De rest van de spullen zouden in dozen naar hen toekomen.
De nieuwe vriendin van haar ex dacht daar echter anders over. ‘Ze heeft alles bij het grofvuil gezet of in de brand gestoken. Echt alles. Er zijn geen foto’s van mij van langer dan vijftien jaar geleden. Alles is in vlammen opgegaan. Ik heb haar twee keer gezien en zij blijft volhouden dat ze mij haat. Ze vond dat ik allemaal troep had achtergelaten in haar huis, en daar wilde ze van af.’
Opnieuw beginnen
‘We hadden nog samen een huis hier in Nederland, maar dat was al die tijd verhuurd geweest. Tot twee dagen voordat ik zou terugkeren, was het nog steeds verhuurd. Ondanks dat ik het een half jaar van te voren had doorgegeven.’ Inmiddels had Nicki het hele verhaal aan haar broer verteld, maar op steun hoefde ze niet te rekenen. Gelukkig vertrokken de huurders op tijd, maar toen begon het volgende probleem.
‘Mijn man gaf me twee maanden de tijd om zelfstandig de hypotheek te betalen. Als dat niet lukte, zou hij het huis verkopen. Ik heb toen als een dolle gesolliciteerd en gelukkig net op de valreep een baan gevonden. Maar die was wel in Hilversum.’ Haar baas was in eerste instantie flexibel wat betreft thuiswerken en het ophalen en wegbrengen van haar dochter naar school. Maar in werkelijkheid ontkende hij deze mogelijkheden.
‘Elke dag zat ik te haasten om op tijd bij school te zijn. Mijn schoonmoeder woonde om de hoek van de school, dus ik had haar gevraagd of zij mijn dochter kon ophalen. Maar dat wilde ze niet. ‘Ben jij nou helemaal besodemieterd? Denk je nou dat ik dat ga doen voor jou? Je bent een hartstikke slechte moeder en een slecht mens. De enige reden waarom jij nu werkt, is omdat je zelf niet thuis wil zitten met je dochter. Het is jouw probleem, daar ga ik jou niet bij helpen’, was haar reactie.’
Nadat Nicki uitlegde dat ze nauwelijks geld ontvangt van haar ex en moeite heeft om rond te komen, sprak haar ex-schoonmoeder maanden lang niet meer tegen haar. Opnieuw slepen Nicki en haar dochter, die van slag was door alles wat er gebeurde, zich door een moeilijke periode. ‘Ze zei tegen mij: ‘Weet je wat ik moeilijk vind? Ik begrijp dat jullie relatie misschien niet meer zo goed was en dat hij er een vriendin op na ging houden, maar waarom moest hij ook mijn leven totaal overhoop halen. Waarom heeft hij er niet over nagedacht toen hij met andere vrouwen vreemdging?’. Heel frappant, dat zij dat op zevenjarige leeftijd al door had.’
Een moeilijke beslissing
In april 2022 komt haar ex naar Nederland voor twee weken. Tijdens zijn bezoek beloofde hij zijn dochter gouden bergen als ze zou terugkomen naar Japan. Wanneer hij haar terugbrengt, laat hij Nicki weten dat hun dochter meegaat naar Japan. ‘Ze is hier niet gelukkig en ik kan veel beter voor haar zorgen. Jij hebt er een puinhoop van gemaakt en hebt je leven nog steeds niet op orde’, kreeg Nicki als argument.
Ze stond op dat moment voor een dilemma: ‘Of ik kan er nu voor gaan liggen en zeggen: ‘nee dat gebeurt niet’, en dan zou ze me misschien verwijten: ‘Ik had een mooie kans om naar Japan te gaan en mijn leven weer op te pakken en jij hebt dat voor mij verpest’. Of ik kan haar die kans gunnen en zeggen: ‘Kijk maar, en als je terug wilt, dan ga ik daar gewoon voor vechten’.’ Verder zou ze op die manier haar vader beter leren kennen. En tegelijkertijd zou Nicki haar eigen leven weer op de rails kunnen krijgen.
En nu?
Hoewel Nicki haar dochter uiteindelijk terug naar Nederland wilde, bleef ze daar. ‘Haar oma gaf aan dan heel teleurgesteld te zijn, en haar vader dat het dan over zou zijn. ‘Op die manier hebben ze geprobeerd haar te beïnvloeden om toch in Japan te blijven.’
Op dit moment gaat het goed met de tienjarige dochter op school en heeft ze een hele vriendenkring opgebouwd. Nicki spreekt haar iedere dag. Hoewel de thuissituatie niet ideaal is bij haar vader en zijn vriendin, wil dochterlief niet per se terug naar Nederland. ‘Ik ben gelukkiger bij jou, maar als ik terugkeer, weet ik niet wat er gaat gebeuren. Dan heb ik geen vrienden, moet ik naar een vreemde school. In Japan weet ik tenminste wat ik kan verwachten’, vertelde ze volgens haar moeder.
Sinds 2022 is de grens met Japan weer open en heeft Nicki haar bedrijf weer een vliegende start gemaakt. ‘Het was een verademing dat ik weer mijn eigen baas kon zijn. Op carrièregebied gaat het super goed. Ik heb vijftig mensen voor me werken en verdien best behoorlijk. Ook heb ik voor de tweede keer op rij een prijs gewonnen voor beste touroperator in Japan.’ Toch heeft een succesvolle carrière ook nadelen. Zo merkt Nicki dat mannen tijdens dates het gevoel krijgen dat ze niet aan haar kunnen tippen, omdat zij geen eigen onderneming hebben of minder verdienen. Een tweede date blijft daardoor vaak uit. Toch blijft Nicki positief: ‘Ik heb mijn eigen leven weer op de rit en ben aan het sparen voor een extra huis. Ik heb mijn dochter verteld dat ze altijd welkom is. Er is een extra slaapkamer voor haar, en ik kan mijn leven zo inrichten dat ze er makkelijk in past. Met school vinden we ook wel een oplossing.’
Toekomst
Onder geen enkele voorwaarde vertrekt Nicki ooit nog voor een langere periode naar Japan. Ze merkte dat het co-ouderschap stroef verliep wanneer zij in Japan was. ‘Mijn ex gaat er elke keer voorliggen. Ik zit mezelf daar helemaal op te vreten en ben diepongelukkig.’ Daarom heeft ze haar dochter laten weten dat ze de hele zomer of langer in Nederland mag blijven, als ze dat wil.
Toch heeft Nicki vertrouwen in de toekomst: ‘Straks is mijn dochter twaalf, en dan is er niemand meer die haar kan tegenhouden als ze besluit terug naar Nederland wil. Tot die tijd moeten we maar gewoon het beste ervan maken.’
