Zitten jullie altijd op één lijn?
Amy: “Qua muziek zitten we wel vaak op één lijn. We zijn onlangs naar een concert geweest van Shania Twain, dat is de muziek waarmee we zijn opgegroeid. Lekker country en organisch. Na afloop zeiden we tegen elkaar: dit is waar we blij van worden en wat we zelf ook willen met onze muziek. Terug naar de basis.”
Lisa: “We wisten ook meteen waar we moesten beginnen. Tijdens het writercamp voor het Songfestival was er een heel goed nummer, dat niet zo goed bij het Songfestival paste qua act, maar wat wel echt te gek was!”
Shelley: “Dat nummer is de basis geworden van het album.”
Waarom heeft dat nummer het Songfestival dan niet gehaald?
Shelley: “Het was niet ‘Songfestival’ genoeg, maar het past wel heel erg bij ons.”
Lisa: “Dat, maar Lights and Shadows paste nog beter bij ons op dát moment. De ziekte van mama stond toen zo centraal in ons leven. Daaruit is dat liedje ontstaan, door het jammen thuis en over die gevoelens te praten met elkaar.”
Amy: “Qua energie en opbouw was dat ’m toen.”
Shelley: “Het stond voor hoe wij in het leven stonden, wat er gebeurde in ons leven en hoe we er qua emotie in zaten.”
Lights and Shadows zal altijd die lading voor jullie hebben…
Shelley: “Dat gevoel kun je niet echt verwoorden. Het ene moment krijg je er kracht van, het andere moment voel je je intens verdrietig en weer een ander moment maakt het je juist gelukkig. Dat geldt niet alleen voor ons. We hebben gemerkt dat het veel mensen steunt op veel vlakken, iedere keer dat we het zingen merken we dat ook vanuit het publiek.”
Lisa: “Daar krijgen wij ook weer steun van en we hebben zoveel lieve reacties gekregen. Toen mama kwam te overlijden, hebben we twee maanden lang niks met muziek gedaan. Al het werk losgelaten. Dat was een hele verstandige beslissing. Maar toen we terugkwamen was Lights and Shadows het allermoeilijkste nummer om te zingen.”
Amy: “De eerste keer kwamen er maar drie woorden uit.”
Shelley: “Het was een buitenoptreden, mensen kwamen massaal naar ons toe en we dachten even: moeten we dit nummer deze eerste show wel weer doen? Maar we hadden ook zoiets van: we gaan ervoor, het hoort bij ons. Iedereen snapt als het even niet gaat. Nou, de eerste noten begonnen en toen hadden we het meteen al zwaar. Het publiek heeft het hele lied voor ons af gezongen, dat was zo bijzonder. Heel dankbaar ook.”
Lisa: “Mensen herkennen het gevoel. Je merkt dat wat je geeft, terugkrijgt op de momenten dat je het zelf nodig hebt.”
Je leest het hele interview met de meiden van O’G3NE in de nieuwe editie van 100%NL Magazine!
