Geen gas, water en licht
Toen onze redacteur een oproep deed aan mensen met een heftig verhaal reageerde Chantal. Haar verhaal trok meteen de aandacht: ‘Ik ben jarenlang slachtoffer geweest van oplichting en identiteitsfraude met alle gevolgen van dien.. Maar wel doorgezet, eigen bedrijven en uiteindelijk zoveel geluk hebben dat een vreemde die mijn verhaal las, mijn volledige schuld heeft afbetaald, waardoor ik en mijn gezin verder kunnen met ons leven…’ Inmiddels is Chantal elf jaar verder en is ze een hoop ellende en ervaringen rijker, maar wel sterker dan ooit. Hier lees je haar verhaal.
Chantal: ‘Tja waar moet ik beginnen? Het is inmiddels al zo’n elf jaar geleden. Ik lag in een scheiding, wat al een turbulente tijd op zich was. Plotseling stond er een deurwaarder op de stoep die vertelde dat hij beslag kwam leggen op mijn auto. Mijn eerste gedachte was dat dit voortkwam uit onze scheiding, maar dat was niet het geval. De deurwaarder vertelde mij dat ik de zorgverzekering niet zou hebben betaald. Ik wist zeker dat ik deze wel betaald had en liet hem dat ook weten. Maar wat bleek, de desbetreffende zorgverzekering zou al anderhalf jaar niet betaald zijn en er zouden ook herinneringen verzonden zijn. Herinneringen en aanmaningen die ik nooit ontvangen heb. Dit bleek het begin te zijn van jarenlange ellende.’
‘Toen is het allemaal begonnen. Ik kwam er al vrij snel achter dat iemand mijn identiteit gestolen had en daarmee niet alleen een zorgverzekering had afgelsoten, maar ook elektra, water…noem het maar op! Er kwam zelfs een deurwaarder aan de deur met de melding dat ik mijn lease-auto niet zou hebben betaald. Ik hád niet eens een lease-auto. De contracten stonden op mijn naam, maar op een ander adres, maar omdat ik officieel op mijn eigen adres stond ingeschreven werd bij mij alles afgesloten. Het liep zo hoog op dat ik zelfs met mijn kinderen zonder water, gas en licht heb gezeten.’
‘Nadat mijn water, gas en licht afgesloten werd kreeg ik echt een naar gevoel, dit klopte niet. Ik besloot om naar de politie te gaan en om daar mijn verhaal te doen, maar ik werd weggestuurd. ‘Ja mevrouw, dat kunnen we allemaal niet bewijzen’, werd me uitgelegd. En daar sta je dan, met lege handen. Gelukkig kwam mijn advocaat met de tip om mijn BKR op te vragen, om meer inzicht te krijgen wat er allemaal op mijn naam werd afgesloten. Ik kreeg een lijst…daar werd je bang van, zó lang.’
‘Na een tijdje ben ik in mijn huidige woning terecht gekomen omdat ik uit mijn vorige huis werd gezet. Nog steeds bleef ik met de deurwaarders in gesprek omdat ik rekeningen moest betalen voor iets wat ik zelf niet had. Iedere keer kreeg ik van de deurwaarders te horen dat ik aangifte moest doen, maar nog altijd nam de politie me niet serieus. Ze konden geen bewijs vinden. In de tussentijd werd mijn bedrijf ook failliet verklaard omdat ik het niet meer kon betalen. Álles werd van me afgepakt. Ik ben in een uitkering beland en moest naar de voedselbank voor eten. Mijn kinderen zijn er ook echt de dupe van geweest. Ze hadden allemaal een bril nodig en een beugel nodig, maar dat kon niet omdat ik niet meer verzekerd was.’
‘Het ergste vind ik misschien nog wel dat de politie je totaal niet serieus neemt. Ik ben in totaal meer dan 40 keer naar het politiebureau geweest om aangifte te doen, maar ik werd continu weggestuurd. Alsof ík de crimineel was. Maar niet alleen de politie geloofde me niet, mijn omgeving ging ook aan mij twijfelen. ‘Weet je zeker dat je het zelf niet besteld hebt?’, vroegen ze dan. Dat is ontzettend pijnlijk om mee te maken.’
Strijdbaar
‘Toen ik na een paar jaar mijn huidige man tegenkwam heb ik hem meteen uitgelegd in welke situatie ik zat. Hij heeft me ontzettend geholpen en is zelf ook deurwaarders gaan bellen. Gelukkig is het hem toen gelukt om drie bedrijven kwijt te laten schelden omdat wij dus aan konden tonen dat wij dat niet hadden besteld. Maar alsnog stond er toen nog een schuld van €80.000,- open. Maar hij heeft me niet alleen geholpen met de deurwaarders, ook met de aangifte. Toen ik voor de zoveelste keer weggestuurd werd door de politie was hij het zat. Hij is toen meegegaan naar het bureau en is blijven zitten totdat ik geholpen werd. Met een grote zucht en rollende ogen hebben ze toen mijn aangifte opgenomen. Toen hebben nog twee deurwaarders het (de schuld) kwijtgescholden door de aangiftes.’
‘Na negen jaar ellende was ik op, maar tegelijkertijd dacht ik: ‘Fuck it’. Ik besloot om een eigen bedrijf op te starten wat snel een succesvolle zet bleek te zijn. Maar des te meer inkomen ik genereerde, des te meer ze van je gaan vragen. 80% van mijn inkomen ging nog steeds naar de deurwaarders waardoor ook dit bedrijf, ondanks het succes, weer bijna failliet ging. Dit wilde ik niet nog een keer laten gebeuren en dus besloot ik om te gaan manifesteren. ‘Ik kom hieruit’.’
‘Afgelopen april kregen we plotseling weer post van de deurwaarders: het volledige openstaande bedrag van €48.000,- moest binnen 3 maanden helemaal afbetaald zijn. Ik ben meteen naar mijn advocaat gegaan omdat ik iedere maand netjes alle achterstallige betalingen betaalde, maar schijnbaar mogen deurwaarders dit eisen. De paniek sloeg toe, want ik wilde absoluut niet nog een keer dat mijn bedrijf werd afgepakt. Bij de bank vingen we bot en kregen we geen lening, dus ik trok de stoute schoenen aan: ik besloot om een donatiepagina te openen. Helaas werd daar heel weinig op gestort.’
Hulp van onschatbare waarde
‘Via LinkedIn kwam tijdens de donatie een onbekende dame in beeld die mij een berichtje stuurde: ik kan je helpen. Na wat contact te hebben gehad, is één dag voor het faillissement het bedrag op mijn rekening gestort. Met tranen en geluk aan beide kanten…waarom overkwam mij dit? Deze vrouw zegt naar eigen zeggen: geld is energie en delen is vermenigvuldigen. Zij had het zelf ook niet makkelijk gehad en nu wel, dus wilde ze heel graag andere mensen helpen.’
Middellandse Zee
Tot op de dag van vandaag heeft Chantal nooit meer iets gehoord van haar aangiftes. Wel heeft ze destijds contact opgenomen met het Centraal Internet Oplichtingbureau, die alles voor haar hebben uitgezocht. ‘Alles kwam van de Middellandse Zee af. Wat ze vaak zien is dat het grote groeperingen in het buitenland zijn die drie of vier mannetjes hebben werken en wonen in Nederland, die dit soort praktijken uithalen. Meestal werken ze bij de post en zo onderscheppen ze dan alle pakketjes en dergelijke. Zij zetten dan zelf de handtekening mocht dat nodig zijn. Waarschijnlijk heeft één van die mannen als postbode mijn ID gescand en is er daarmee vandoor gegaan. Want als jij een telefoonabonnement afsluit met een telefoon komt de postbode je ID scannen…het kan écht iedereen overkomen.’
De schulden mogen nu voor Chantal dan wel verleden tijd zijn, toch heeft ze nog altijd last van trauma’s. ‘Iedere keer als de deur gaat of er staat een verkoper bij mij aan de deur, schiet ik in de stress. Ik heb heel erg de angst dat het ons nog een keer gaat gebeuren, maar ik moet het loslaten. Ik probeer het te zien als een les uit mijn verleden. De paniekaanvallen die ik nog wel eens heb horen erbij, ik accepteer die dan ook. Het positief blijven is soms moeilijk, maar ik heb het wel gedaan. In een hoekje gaan zitten huilen schiet niemand iets mee op. Natuurlijk heb ik ook wel eens momenten gehad waarop ik dacht: ‘Pak alles maar af’, maar zo zit ik niet in elkaar.’
