Plotselinge wending
“Onze weg hierheen is eigenlijk best een gek verhaal. Na vier jaar in Azië te hebben gewoond voor het werk van mijn man, kreeg hij plots een aanbod in Kazachstan. Wij als gezin mochten niet met hem mee en hadden slechts twee maanden om te verhuizen. Zonder een huis in Nederland stonden we voor de vraag: “En nu dan?” Na vier jaar alleen maar zomer in Azië wilden we graag weer naar een warm land met meer licht. Nederland voelde niet helemaal goed. Dus, met de kaart in de hand begonnen we te zoeken. Met mijn achtergrond in toerisme wist ik dat Andalusië een plek met zachte winters en lange zomers was en dat klonk aantrekkelijk. We hebben toen alles ingepakt en zo zijn we hier terechtgekomen. Zonder enige voorbereiding, zonder dat we de taal kenden en zonder dat we er ooit geweest waren. Het was spannend, maar in verband met de kinderen en hun school was naar Nederland teruggaan ook geen optie. Dus, we moesten ter plekke iets bedenken.”
Hoe nu verder?
“Terwijl we nog in Azië woonden, hadden we al een blik geworpen op enkele huizen in Andalusië. In onze eerste week in Andalusië, hebben we een flink aantal huizen bezichtigd. Met slechts twee maanden tussen het horen van het aanbod en de daadwerkelijke verhuizing, moesten we snel handelen. We hadden aanvankelijk een huisje aan de kust gehuurd voor de eerste week. Daarna begonnen we meteen te zoeken naar een huurhuis.”
“Toen we in Azië opzoek waren naar een woning, was dit huis ons eigenlijk al opgevallen. We wilden meteen zien of het ons beviel, dus hebben hier twee nachten doorgebracht, verkenden de omgeving en bezochten nog vele andere huizen. We hadden tenslotte geen enkel gevoel bij waar we terecht zouden komen. Het tweede huis dat we gezien hadden is het dan uiteindelijk ook geworden.”
“De kinderen vonden ons raar, idioot… Zij waren op dat moment 12 en 14 en hadden echt zoiets van; kom op zeg, jullie hebben niet eens een plan en geen huis. We kwamen hier ook aan met twee koffers en dat was het eigenlijk. We zijn met het gezin toen ook ‘Ik vertrek’ gaan kijken, dat kenden zij nog niet. Daarin zagen we dat er nog meer “gekke mensen” waren. Uiteindelijk is het allemaal goed uitgepakt en nu zijn ze wel trots op ons. De kinderen hadden in Azië al op een internationale school gezeten, dus dat wilden we nu eigenlijk weer. We hadden ze al van hun Nederlandse school afgehaald, dus om hen nu weer door zo’n grote verandering heen te laten gaan vonden we wel erg heftig. Ze hadden natuurlijk ook niet echt een hele handige leeftijd, net in de puberteit. Ze zijn in Spanje dus gewoon doorgegaan op een internationale school en dat maakte de overstap voor hun eigenlijk wel makkelijk.”
Tegenslagen
“Tegenslagen hebben we ook zeker gehad. We noemen dat eigenlijk onze ‘Ik vertrek-momentjes’. Bij de aankoop van dit huis was er gelijk al gedoe met de advocaten. Ze hadden ons verteld dat de overdracht in april zou plaatsvinden, dus we hadden ons huurhuis opgezegd en de vorige eigenaar had al tickets terug naar Engeland geboekt. Later bleek dat er juridische complicaties waren met de koop. Het zwembad zou illegaal zijn, maar wij wilden het huis alleen kopen als alles volledig legaal was. Op dat moment hadden we ons huurhuis al opgezegd en hadden we geen plek meer om te wonen. Gelukkig konden we met de vorige eigenaar regelen dat we dit huis alvast konden huren, maar vervolgens moesten we nog eens vier extra maanden wachten. We hadden geen plan B, dus het was afwachten wat er met het zwembad zou gebeuren, anders zouden we zonder huis zitten.”
Taalbarrière
“Eigenlijk zijn we er al heel snel achter gekomen dat je aan Engels niet veel hebt hier. De Spanjaarden zijn daar ook wel een beetje verlegen in, dus die houden het liever gewoon bij hun eigen taal. Alleen als ze horen dat je Spaans heel gebrekkig is komen er wel wat Engelse woorden uit, maar niet heel veel. We moesten dus gelijk de taal leren en dat was nog best lastig. Ik maak wel eens een grapje tegen mijn man dat ik hem eigenlijk in had moeten ruilen voor een Spanjaard, dan was dat waarschijnlijk veel sneller gegaan, haha. Ook zijn we natuurlijk zo druk geweest met het opknappen van het huis, dat woordjes leren dan een beetje op een laag pitje komt te staan. Ik merkte ook met Spaanse les dat ik woorden leerde waar ik op dat moment helemaal niks aan had. Ik had meer aan woorden zoals: spijkers, hamer en zaag. Woorden die wij op dat moment goed konden gebruiken.”
Het verblijf
“In de oude boerderij die we gekocht hebben, hebben we vier vakantiehuizen en een omgebouwde schuur. Het bevindt zich in de oude ‘Finca Las Nuevas’. Hier kunnen in totaal 17 mensen logeren. We hebben een eigen website gemaakt waarop je ons verblijf kunt zien, en we hebben ons ook aangesloten bij een aantal platformen, zoals een Nederlandse touroperator. Zo zijn we dus vindbaar voor de mensen. We hebben hier ondertussen een kenniskring opgebouwd, al moet ik zeggen dat daar weinig Spanjaarden bij zitten. We hebben wel contact met de buren. Dat zijn Spanjaarden, maar dat blijft toch altijd een beetje op een afstandje. Die Spanjaarden hebben meestal ook een hele grote familie, dus die hoeven daar meestal niet nog meer mensen naast te hebben. We hebben dan ook meer Nederlanders en Engelsen als vrienden.”
Familie en vrienden
“Als het gaat om familie en vrienden hebben we mazzel aan Whatsapp en dat soort dingen. Je ziet en spreekt elkaar dan toch wat vaker. Af en toe gaan wij ook eventjes terug naar Nederland, vooral omdat onze kinderen daar nu weer wonen. Dan hebben we gewoon een klein rondje dat we afgaan om mensen te zien. Soms komen ze ook hier, maar voor hen is dat dan een vakantie en wij zijn gewoon de hele dag aan het werk. Als het gaat om de kinderen, zijn wij daar eigenlijk een beetje ingegroeid. Natuurlijk zou het wel eens leuk zijn om even snel een kopje koffie te drinken, maar dat zit er nu voor ons niet in.”
Spijt?
“We hebben naar mijn weten allebei geen één moment spijt gehad. Al heb ik wel een paar keer bijna het te koop-bord uit de schuur gehaald en in de tuin gezet. Dat was op bepaalde momenten. Wij hebben bijvoorbeeld geen water van de gemeente, maar alleen uit onze eigen waterput. Daar was een keer de bliksem ingeslagen, waardoor deze kapot was. Toen hadden we het hele huis vol zitten met gasten, dus dat was niet zo fijn. Ik had toen echt zoiets van: “dit doe ik niet meer, ik ga hier weg”. Zo loop je tegen verschillende uitdagingen aan. Ook hebben we twee auto’s die allebei tegelijkertijd kapotgingen. Hier is het heel lastig om met de taxi te komen, dus dat zijn dan wel momenten dat je denkt van: “Nu vind ik het niet meer zo leuk”.”
Verschillende levens
“Ons leven nu is heel anders dan in Nederland. Ik voelde me in Nederland meer geleefd worden. We hadden allebei een baan en de kinderen gingen naar school en naar buitenschoolse opvang. In de winter had ik dan ook vaak het idee dat ik een soort molletje was; ik ging in het donker naar mijn werk en kwam ook in het donker weer thuis. Alleen in het weekend zagen we dan een beetje licht. Nu hebben we een totaal ander leven, elke dag is anders. In Nederland hadden we ook echt rust in het weekend, nu werken we gewoon door.”
“Ik had in Nederland het gevoel dat je wat meer zorgde dat je erbij hoorde; je tuin moest netjes zijn, je moest leuke dingen in je huis hebben staan en er hip bij lopen. Hier is dat allemaal niet. Je kunt hier veel meer jezelf zijn. Natuurlijk mis je ook wel eens iets uit Nederland. Zoals de Nederlandse lekkernijen. We hebben laatst kibbeling gemaakt en toen we nog in Azië woonden heb ik een stroopwafel machine over laten komen. Toen ben ik lekker stroopwafels gaan bakken. Ook hebben we afgelopen jaar samen met twee andere Nederlandse stellen Sinterklaas gevierd, dat hou je er dan toch wel in.”
Toekomstplannen
“Voor de toekomst hebben we eigenlijk nog geen plan. Vroeger dachten wij ook dat we in Nederland alles op orde hadden, maar toen het eenmaal ging kriebelen zijn we daar ook weggegaan. Nu heb ik echt geen idee wat er over een aantal jaar gaat gebeuren. Het kan ook zo zijn dat we over een tijdje weer wat anders gaan doen. Voorlopig zitten we hier wel goed en we moeten ook gewoon nog werken, hier zitten onze inkomsten. Uiteindelijk als we oud en grijs zijn zullen we toch ergens anders heen moeten gaan, dan hebben we hier gewoon te veel onderhoud.”
