Kwaadaardige tumoren
Twee jaar geleden werden er twee kwaadaardige tumoren bij Daniëlle van ‘t Schip geconstateerd. Een harde klap voor Daniëlle en haar familie. Ondanks dat Daniëlle altijd vol positiviteit en hoop in het leven stond, heeft ze de strijd tegen deze verschrikkelijke ziekte niet kunnen winnen. Begin oktober 2023 werd bekendgemaakt dat Daniëlle is overleden. Daniëlle werd maar 55 jaar en laat haar man en twee kinderen achter.
Geamputeerd
Estelle moet haar moeder inmiddels een half jaar missen en zij voelt daardoor een enorme leegte in zich. ‘Voor mij is er een leven voor de dood van mama en na de dood van mama. Gelukkig voel ik haar ziel wel, maar ze is er niet echt. We waren zo in elkaar verstrengeld, dat ik me vaak echt geamputeerd voel’, vertelt Estelle in Vriendin. Estelle probeert de draad langzaamaan weer op te pakken. ‘Werken, sporten en afspreken met vriendinnen geeft afleiding, maar de leegte blijft voelbaar bij alles wat ik doe en waar ik ook ben.’
Voor zichzelf kiezen
Daniëlle wilde, ondanks het feit dat zij ernstig ziek was, alles op alles zetten om 108 te worden. ‘Zelfs toen ze was overleden, dacht ik nog even: ze wordt zometeen gewoon weer wakker. Mijn vader en broer waren op dat moment wel realistischer dan ik.’ Estelle legt uit dat er vlak voor haar dood nog wel ‘iets bijzonders’ gebeurde. ‘Ze keek me aan en vroeg zich hardop af of ze niet nog even vol moest houden… Ik werd helemaal blij. Maar ze kwam erop terug, want ze zei het om mij te pleasen en niet voor zichzelf, want ze kon niet meer. Ze sprak uit dat ze dit zag als haar laatste levensles: ze moest nu voor zichzelf kiezen.’ Estelle keek haar moeder aan en zei: ‘Mama, je mag gaan.’ Vervolgens fluisterde Daniëlle haar nog wat laatste woorden toe. ‘Toen zei ze die zin uit The Lion King: ‘I live in you, you live in me, forever”, aldus Estelle.
Veel tekens
Estelle mist haar moeder vreselijk, maar zij merkt dat zij dagelijks bij haar is. ‘Ik krijg sinds haar dood gelukkig veel tekens.’ Estelle vertelt dat zij op de sterfdag van Daniëlle een dode vlinder bij de voordeur vond. ‘Wanneer vind je nou een dode vlinder? Ik vroeg mama toen ze nog leefde weleens: ‘Als wat kom je terug?’ ‘Ik kom terug in alles’, zei ze dan. ‘Waar jij mij voelt of ziet, daar ben ik.”
Net na de crematie van haar moeder, zag Estelle de allermooiste regenboog die zij ooit had gezien vanuit de keuken. ‘Helemaal rond en met een waanzinnige weerspiegeling in het water. Dat was zo fijn.’ Wat bijzonder om dit op deze manier mee te maken. Dit zal voor het hele gezin heel mooi, maar ook heel emotioneel zijn…
