Interview met Jan en Emma Smit
100%NL Magazine: Zijn de verhouding werk-privé door je burn-out op scherp gesteld?
Jan: “Dat heeft me natuurlijk wel aan het denken gezet. Ik viel uit in november en corona kwam in maart. Dus eigenlijk lag ik er al vier maanden af toen de rest van de wereld stilviel. Dus ja, dat heeft mij wel tot andere inzichten gebracht. Ik was 250 dagen per jaar in Duitsland. Je mist zo ontzettend veel van het gezinsleven, maar wij hadden een doel voor ogen met Klubbb3. Daar zijn we helemaal voor gegaan. Maar Christoff en Florian leiden een ander leven, zij hebben geen relatie, geen kinderen. Destijds wilde ik niet de spelbreker zijn, maar dat hou je maar zo lang vol. Ik heb nu een veel intiemere band met mijn kinderen. Logisch, want ineens ben je 365 dagen per jaar thuis. Elke ochtend smeer ik hun boterhammen, tussen de middag eten we samen en ’s avonds kijken we samen televisie of doen we een spelletje. Dat kende ik niet, en het is eigenlijk best wel triest, om te moeten constateren dat je je kinderen opnieuw, of dan pas echt goed, leert kennen. Alles heeft zijn reden denk ik altijd maar, dus het heeft zo moeten zijn. Maar dat je altijd maar je eigen idealen verkiest boven stabiliteit en het zien opgroeien van je kinderen, dat heeft me natuurlijk veel pijn gedaan.”
Emma: “Ik vond het zielig om pappa verdrietig te zien. Dan ging ik hem troosten. Knuffelen.”
Jan: “Ik ga nooit meer terug naar hoe het was. Als ze ’s avonds tegen me aan komen liggen, denk ik: hoe heb ik het al die tijd zonder ze gedaan? Ik had altijd het idee dat ik het er wel goed vanaf bracht als vader. Veel gefacetimed, elke dag bellen. En als ik er dan was, dan deed ik enthousiast mee. Alleen, het stelt eigenlijk niets voor. Achteraf ben je echt de man die het vlees aansnijdt – één keer in de maand. Dat besef maakte me ontzettend verdrietig. Je kan het nooit inhalen, maar ik ben wel dubbel en dwars aan het genieten.”
Benieuwd naar de rest van het interview van Jan en Emma? Dat lees je in de nieuwe editie van 100%NL Magazine!
