Toen ik 16 was, zag ik pas voor het eerst mensen die deden wat ik wilde doen. Extince bijvoorbeeld en Osdorp Posse. Extince vertelde welke shit hij aan het doen was met zijn rijmelarij en alle vrouwen die het op zijn pad bracht. Dat gevoel vond ik machtig. Nu moet ik oppassen dat ik niemand beledig. Maar je moet niet vergeten dat je als jongen in je puberteit gevoelig bent voor dat soort zaken.
Heb je een nieuwe sound?
Nou, ik heb mijn haren laten groeien, haha. Iedereen kent mij als kale biljartbal en dan moet je om er een beetje aardig uit te zien op een foto, wel echt glimlachen. Toen kreeg ik deze mooie nieuwe haren en dacht ik: leuk. Verder valt het mee, de sound is de sound. Ik vind het belangrijk dat als je een plaat van mij aanzet –van 15 jaar geleden of van nu- je hoort dat het een Lange Frans plaat is.
Denk je na over de effecten die jouw teksten op kinderen of pubers kunnen hebben?
Vroeger heb ik wel over grovere dingen gerapt, maar ik rap niet over dingen waarover ik mij schaam. Ik ben daar content mee. Ik wilde ook dat mijn moeder het trots op haar werk kon laten horen. Moppie is wel een beetje op het randje, een heleboel pooiershit onder de mantel van liefde. Rappen over de waarheid gaat me beter af. Ik draag ook al geen paarse bontjas en zes Rolexen.
Wat zijn je plannen dit jaar?
Ik ga een theatertour voorbereiden voor 2020; solo, minibezetting en met de billen bloot. Mijn beste liedjes verweven in mijn verhaal. De tocht tot hier. Tegen de zomer ga ik weer wat met John West bekokstoven. Er hangt wat in de lucht, we hebben wat ideetjes. En ik wil zorgen dat ik altijd een nieuwe plaat klaar heb liggen. Ook wil ik nog meer zelf doen, dat is een rekensom geweest. Dan had ik een jaar goed omgezet, ging er 10% naar het management. Mijn boekhouder gaf aan dat ik zonder manager meer geld en meer vrije tijd had overgehouden. Je moet voor jezelf rekenen wat het je waard is.
Lees het hele interview met Lange Frans in de nieuwe januari/februari editie van 100%NL Magazine!
