27 januari 2021
Wat er precies aan de hand is met Shanna wordt niet duidelijk. Maar ik heb met deze drive naar de Mac wel mijn doel bereikt, zelfs met de mond vol babbelt ze er ouderwets op los. En hoewel er door de week heen nog regelmatig compleet onredelijke reacties uit het helemaal niets komen, lijkt ze ook een beetje terug van weggeweest. Er hangt een avondklok boven ons hoofd. Iedereen hoort hem al luiden maar niemand weet waar de klepel hangt. Mirjam en Pieter zeggen onze afspraak voor de derde keer op rij af en zijn nu officieel geschrapt uit mijn vriendenkring. Ik neem het zekere voor het onzekere en nodig Paula en Mick uit voor het zoveelste laatste avondmaal.
De dagen rijgen zich een beetje aan elkaar. Als Shanna zich verveelt, ga ik met haar naar de supermarkt. Bij de kassa zie ik dat er allemaal niet verantwoorde zaken in mijn karretje liggen. Ik zie het uit eigenbelang graag door de vingers. We maken nog een ommetje door de drogist waar we een hip gouden brilletje voor Shanna laten aanmeten, wat met ruim plus drie (!) zeker geen overbodige luxe is. En doen vervolgens nog een lange sessie Kruidvat. Echt je hebt geen idee wat ze daar allemaal verkopen. Anderhalf uur later zijn we weer thuis. Een prestatie. Het wordt desalniettemin weer een lange dag.
Gelukkig kan ik me de volgende dag druk maken over het eten. Paula en ik maken het zo laat mogelijk, zodat we de komende dagen 9 uur niet eens halen. Laat staan dat we er over malen, dat we niet naar buiten mogen. En Mila maar leren, zoals ze dat alleen de laatste dagen voor een belangrijk proefwerk – in dit geval tentamen – doet.
‘Paula en ik maken het zo laat mogelijk, zodat we de komende dagen 9 uur niet eens halen’
Als blijkt dat we de vrijdag ook nog zonder avondklok mee kunnen pakken, blijf ik achter in een leeg huis. Te vroeg gepiekt. Julian gaat naar een vriend. Mila doet eerst een borreltje met vriendinnen voordat ze naar Xander gaat en Shanna zit te kaarten met vriendinnetjes. Ik zit heerlijk onder mijn dekentje en ga helemaal nergens heen. Ja via Netflix naar LA waar ik op bezoek ga bij hele gekke en bizar rijke Aziaten.
Als ik zaterdagnacht mijn laatste rondje met Ruby loop, ben ik alleen op de wereld. De stilte is oorverdovend. Waar je normaal het geraas van de snelwegen hoort die ons dorp omringen, hoor je nu helemaal niets behalve een verdwaalde meerkoet. Het is prachtig. Ik raad iedereen aan zijn hoofd uit het raam te steken en er van te genieten. Tenzij je ergens woont waar waterkanonnen worden ingezet om relschoppers te verdrijven, is het echt een aanrader.
Op maandag weten we binnen de mazen van de regels toch wat leuks te verzinnen. Ray wordt 53 en komt zijn verjaardag bij ons vieren. In zijn eentje omdat hij nog niet precies heeft kunnen uitvogelen welke tinderdate de ware is. Omdat hij altijd blijft slapen, is ook de avondklok getackeld. Zijn laatste date is ouder dan hij. ‘Net zo oud als jij’ zegt hij ‘gatver’ zeg ik. Ze is maar een jaar ouder dan hij, maar heel veel ouder dan het blonde spul waar hij doorgaans mee aan komt zetten. ‘Die moet je de volgende keer maar meenemen’ zeg ik vrolijk. Dan laat hij een foto zien van een bloedmooie vrouw die er geen dag ouder uitziet dan dertig…
