Over Mijn Lijk
In het tiende seizoen van ‘Over Mijn Lijk’ ontmoet Tim Hofman vijf jonge mensen die ongeneeslijk ziek zijn en alles uit de laatste fase van hun leven proberen te halen. Waar ze nog kunnen sporten ze fanatiek, werken met veel plezier en vieren de liefde. Tim volgt Zoë, Jeffrey, Jegor, Eva en Maaike. Hoe gaan ze om met het feit dat hun leven niet lang meer duurt? Wat willen zij in ieder geval uit het leven halen? En welke dromen hebben ze?
Wekelijks zitten er miljoenen mensen voor de buis om de afleveringen van Over Mijn Lijk te kijken, met een lach, maar toch ook heel veel met een traan. Het is heel heftig om zulke jonge mensen zo’n oneerlijke strijd te moeten zien leveren.
Kwaadaardige hersentumor
Jegor was één van de kandidaten dit seizoen. Hij heeft een kwaadaardige hersentumor en in 2015 kreeg hij een prognose van 7 jaar. Die jaren zijn inmiddels voorbij en Jegor leeft nog. Hij is positief en geniet van al het leuks in de wereld, zoals zijn vriendin en pasgeboren kindje, maar ook werken en reizen.
Kajakken in Frankrijk
Jegor’s vriendin Daisy deelde een bijzondere foto op Instagram en daarbij beschreef zij de eerste ontmoeting tussen haar en Jegor. ‘@jegorchamrai en ik hebben elkaar ontmoet via zijn stichting, @powderdaysfoundation. Een stichting die gratis kajak weken organiseert in Frankrijk voor jonge mensen met kanker of die kanker gehad hebben. Een vriendin van mij had borstkanker en was met zijn stichting mee geweest als deelnemer en is daarna aangesloten als staflid. Ze had mij al eens gevraagd of ik het leuk zou vinden om mee te gaan als vrijwilliger en dat vond ik leuk, maar ook wel spannend. Het was tenslotte een wereld waar ik zelf eigenlijk niet zo veel mee te maken had buiten die vriendin om. Toen er een jaar lastminute iemand te kort was in de begeleiding bij powderdays belde ze mij op. Ik twijfelde want het was een week zonder haar. Wilde ik dat wel? Ik vertelde het mijn vader en die vroeg mij; ‘maar Dais, wanneer ga jij een uitdaging uit de weg?’. Die vraag trok me over de streep en zo ben ik last minute toch meegegaan.’
‘Toen ik op het vliegveld aankwam zei één van de stafleden ‘Jegor is al in Frankrijk, die had zijn ticket op de verkeerde dag geboekt’. Je had m’n hoofd moeten zien. Ik, die altijd alles perfect tot in de puntjes geregeld heeft, dacht echt bij mezelf ‘wat is dit nou weer voor rare vogel, hoe krijg je dat nou weer voor elkaar.’
‘Aangekomen in Frankrijk stond hij daar voor mijn neus, Jegor. We raakte aan de praat en dat is eigenlijk niet meer gestopt. Direct voelde het goed, maar wat niet goed voelde, was dat deze week niet om mij draaide. Ik had geen kanker gehad, ik was maar vrijwilliger. Ondanks dat we 24/7 op elkaars lip leefde, hebben we einde van de week pas toegegeven. Of nouja, we waren anderzijds de hele week niet uit elkaars buurt te slaan, maar dat hadden we zelf nog niet door.’
‘Deze foto is gemaakt op de dag na aankomst. Jegor en ik zitten rechts naast elkaar. Niet doorhebbende dat we daar al als een magneet bijna tegen elkaar aan zitten. Mooi om dat terug te zien en te realiseren dat echte liefde toch niet tegen te houden is.’ Wat een ongelooflijk mooi verhaal is dit en wat een bijzondere ontmoeting. Dit moest zo zijn. Wat een prachtig stel is dit.
https://www.instagram.com/p/C3sAb-To_cE/?utm_source=ig_web_copy_link&igsh=MzRlODBiNWFlZA==
