Edino van Dorsten
Één van de kinderen uit het gezin van Ruinerwold is Edino. Hij was de afgelopen weken te zien in het programma ‘Kamp van Koningsbrugge’. Samen met Wouter Prudon en Daphne Koster behoort Edino tot de laatste drie.
Tijdens de laatste uitzending van Kamp van Koningsbrugge vindt er een heftige proef plaats, eentje die Edino regelrecht mee terug neemt naar zijn jeugd. Edino: ‘Ik was terug naar vroeger. Het vernederen, het boze geschreeuw en dan vervolgens weer de afzondering. Ik wilde dat gevoel niet weer krijgen. Het was de eerste keer dat ik dat weer op die manier ervoer. Ik kon het gewoon niet uitschakelen. We moesten vroeger alleen maar staan. Dan mochten we ook niet omvallen. Elke keer als we omvielen kregen we een tik.’
De onthullingen van Edino, maar ook de wijze waarop hij de proef onderging zorgen voor veel lovende reacties. Kijkers van het programma hebben respect voor hem. ‘Ik ken hem verder niet, maar ik ben zo trots op hem. Wat een wijsheid, wat een doorzettingsvermogen, wat een kracht’, schrijft iemand op Twitter.
Het mooie gezin van Edino
In 2010 verliet Edino voorgoed zijn gezin. Alhoewel hij verlost was van het verschrikkelijke misbruik en mishandeling brak er voor Edino daarna ook een lastige periode aan. Hij had immers niets.
Als we iets van de documentaire van ‘De Kinderen van Ruinerwold’ hebben geleerd is het wel dat de kinderen ongelooflijk moedig, dapper en sterk zijn. Ondanks alle tegenslagen uit hun jeugd kijken ze positief naar de toekomst.
Een kijkje op Instagram leert ons dat Edino het geluk heeft gevonden. Hij is dolgelukkig met zijn mooie vriendin Sascha. Edino heeft uit een eerdere relatie twee schatten van kinderen, waarvan Edino vol trots een aantal foto’s deelt. Benieuwd naar zijn prachtige gezinnetje? Dat zie je hieronder.
Gouden Televizier-Ring
En dat heel Nederland meeleefde met deze bijzondere mensen, dat bleek 14 oktober 2021. Tijdens het gala van de Gouden Televizier-Ring werd bekend dat de documentaire ‘De kinderen van Ruinerwold’ als winnaar uit de bus kwam.
Documentaire-maakster Jessica Villerius is maar wat trots. ‘Het was een gekke avond, eentje waar je zonder verwachtingen in gaat maar dat je uiteindelijk blij bent dat je nog even snel je nagels hebt gelakt. Mijn hand is nog nooit zoveel gefotografeerd. Dank je wel lieve kijkers, voor jullie stem. Ik hoop dat deze prijs jonge filmmakers inspireert om échte verhalen te gaan maken, want ze worden dus graag gehoord. Het is een moeilijk genre, maar wel het meest dankbare om te doen.’
