30 december 2020
De laatste week van het jaar staat altijd een beetje in het teken van terugkijken en vooruitblikken. Vraag mensen naar het afgelopen jaar en het meest gehoorde antwoord is dat het een raar jaar was. Raar… het rijmt lekker op jaar, maar dekt toch niet helemaal de lading. Raar heeft nog iets sympathieks terwijl er voor heel veel mensen helemaal niets lolligs aan was. Raar is het understatement van het jaar zeg maar. Het is ook het jaar van nieuwe woorden. Corona voorop, het bier zal altijd een nare bijsmaak houden. Corona kilo’s, corona vrienden, corona, corona, corona. Alleen tijdens Black Friday, hoopte je even dat het weer over corona kon gaan.
‘Raar is het understatement van het jaar zeg maar’
Mijn favoriete woord van 2020 is Deugneus van Youp van ’t Hek. Voor de hele correcte mensen die nu er al niet zo heel veel te lachen is, bepalen dat je nergens meer om mag lachen. En voor mij ook de mensen die zich corona gerelateerd strikt aan de regels houden en vinden dat iedereen het op hun manier moet doen, tenzij het hunzelf niet uitkomt. De tegenhangers van de #ikdoenietmeermeeers. Daartussen zit gelukkig een heel groot gebied waar de meeste mensen ‘wonen’. Ik maak een lange wandeling – je weet wel coronahobby – en denk over Oud & Nieuw. De pubers lopen te stuiteren in hun verlangen het jaar knallend af te sluiten en sprankelend te beginnen. Maar niemand mag meer dan drie mensen uitnodigen. Ik loop langs een bosje wat bezaaid ligt met blikjes bier en lege wijn- en wodkaflessen. Dus hier zitten ze omdat ze nergens binnen mogen zijn. Wat een treurigheid. En wij maar deugen… Ondertussen app ik met onze coronavrienden ons laatste avondmaal bij elkaar. De oudste pubers sluiten aan en vliegen na 12 uur uit. De jongste bezetten het huis van een van de andere ouders. Houden we ons aan de regels? Niet helemaal maar ook niet helemaal niet. Steeds op zoek naar die balans tussen wat redelijk is. Met gezond verstand met zowel de fysieke maar zeker ook de geestelijke gezondheid bezig zijn van de mensen waar je om geeft. Om 12 uur geen vuurwerk en dankzij die andere Rollercoaster van Danny Vera ook niet heel hard en vals meezingen met Paradise by the dashboard light. Maar een licht wat dit jaar wel opgaat is de wensballon die ik vorig jaar ben vergeten in het feestgedruis. En dan komt alles vast goed. Op 1 januari terugkijken wat Youp in zijn oudejaarsconference nog meer over de deugneuzen te melden heeft. Heel hard lachen om dingen die eigenlijk niet meer kunnen, blij vooruitblikken en het C-woord definitief schrappen. Ik heb er vertrouwen in, maar voor de zekerheid stel ik Dry-January wel even uit.
