100%NL Magazine - Bijzonder Beroep Emmy
Delen

Emmy is aanraaktherapeut: ‘Ook voor mensen met burn-out en stressklachten’

Welkom bij de rubriek Bijzondere Beroepen! Ontmoet de helden achter de schermen, mensen met bijzondere beroepen die vaak onopgemerkt blijven, maar van onschatbare waarde zijn.

Met deze keer het verhaal van Emmy, zij is een... aanraaktherapeut!

Emmy (62) is een echte bezige bij. Ze werkt inmiddels al 41 jaar in de zorg, waarvan de laatste 25 jaar als aanraaktherapeut. Ze runt daarnaast een eigen behandelpraktijk én opleidingsinstituut. Zorgen voor anderen zit er al van jongs af aan in. Grappig genoeg past ze nu doelgericht toe wat ze vroeger onbewust deed: aanrakingen met een herstellende werking. Binnen haar opleidingsinstituut, School of Touch, leert ze samen met haar man anderen over deze indrukwekkende behandelmethode.

Verlichting door aanraking

Als Indisch meisje groeide Emmy op met gezamenlijk eten en ‘pjiat’ – een vorm van traditionele Indonesische massage. Al onbewust maakte ze daarmee een verschil voor anderen. ‘Als mijn opa pijn aan zijn rug had, ging hij op zijn buik liggen en zette mijn oma mij met mijn kleine voetjes daarop. Ze hield me vast terwijl ik over zijn rug liep’, vertelt ze.

In Indonesië is aanraking een vanzelfsprekendheid. ‘Aanraking is daar zo normaal, want je raakt elkaar aan om in verbinding te blijven of genezing te bieden. Als je hoofdpijn hebt, dan werden de handen op het hoofd gelegd en wordt je hoofdhuid gemasseerd.’

In 1984 zette Emmy haar zorgzame aard voort en werd verpleegkundige in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking. Daarnaast heeft ze allerlei opleidingen gevolgd over gezondheids- en aanrakingsmethoden, in het bijzonder ‘Tactiel Stimulering’.

Zweden

‘Toen ik in 2000 een artikel las over een opleiding in de aanraakmethode ‘Tactiel Stimulering’, die in Zweden in de zorg werd toegepast, trok dit meteen mijn aandacht.’ Emmy was op dat moment net bezig met een sollicitatie tot manager. Toch vertelde ze haar manager dat ze de opleiding in Zweden wilde volgen. ‘Hoe zou je deze methode dan willen implementeren in je werk?’, vroeg hij. ‘Geen idee, maar ik ga dit doen’, antwoordde ze.

Emmy mocht voor een week naar Zweden om te onderzoeken hoe ze daar aanraakmethode in zetten in de zorgsector. Vol enthousiasme keerde ze terug en besloot direct de opleiding tot therapeut te volgen, maar daar bleef het niet bij. ‘Ik ben later weer teruggegaan naar Zweden voor de docentenopleiding, want na een half jaar werken met deze methode in de gehandicaptenzorg, en ik ervaarde wat de positieve effecten waren, besefte ik dat meer mensen dit nodig hebben.’ Haar missie werd geboren: ‘De wereld wat vrediger en ‘gezonder’ maken middels de zachte, helende aanraking’. ‘Jouw handen dragen bij aan een gezonde maatschappij, geef ik mijn studenten mee.’

Een eigen opleidingscentrum

Twee keer per jaar mocht Emmy terug naar Zweden voor bijscholing van de grondlegster. Na dertien jaar stond daar een verrassing op haar te wachten. ‘De grondlegster zei: ‘Het wordt tijd dat jij zelfstandig School of Touch in Nederland gaat dragen’.’ In eerste instantie wees Emmy dit voorstel af, maar uiteindelijk realiseerde ze zich dat het de juiste stap was om te nemen. School of Touch in Nederland werd een feit.

School of Touch

‘School of Touch is een opleidingscentrum waarin we de Tactiel Stimulering doorgeven aan mensen. Tactiel Stimulering is een zachte aanrakingsmethode, en wat anders dan massage. Door gebruik van bewuste, ritmische aanraking wordt het lichaam in staat van diepe ontspanning en veiligheid gebracht. Door de aanraking stimuleert het zenuwstelsel de aanmaak van het hormoon oxytocine. Hierdoor kan het lichaam spanning loslaten. Daarnaast zorgt de aanraking voor een beter lichaamsbesef. Het behandelen volgens een vaste structuur geeft herkenning en zo hoef je niet meer onbewust alert te zijn. Want door de voorspelbaarheid kun je ontspannen en voel je je veilig.  

100%NL Magazine - Bijzonder Beroep Emmy

Klachten behandelen

‘Tactiel Stimulering is breed inzetbaar. Het wordt vaak toegepast bij het ondersteunen van o.a. mensen met stress, burn-out, sensorische overprikkeling, hechtingsproblematiek en zwangerschap. We leiden ook vaak medewerkers op uit de zorgsector. Denk aan verzorgenden, woonbegeleiders en activiteitenbegeleiders die werken met cliënten met een verstandelijke beperking of dementie. Sommige cliënten hebben pijn en onrust. Vanuit hun ervaringsverhalen leren we dat de aanraking bijdraagt aan meer rust, verbetering van slaap en ontlastingspatroon, minder roepgedrag en minder gebruik van pijnstillers.’ Wat haar werk ook bijzonder maakt, is dat ze mensen behandelt die juist angst hebben voor aanraking. ‘Ik werk bijvoorbeeld met meisjes die misbruikt zijn geweest en agressief reageren op aanraking of wanneer iemand te dichtbij komt, omdat ze overprikkelt zijn geraakt voor aanraking, en er trauma onder zit’.

Weinig aanraking: ‘zorgelijk’

De therapeut is ervan overtuigd dat de wereld mooier wordt als we liefdevoller in verbinding met elkaar blijven. De coronatijd verduidelijkte dat voor haar. ‘Vroeger moest ik uitleggen wat huidhonger betekende, maar nu weten mensen wat het betekent als je elkaar niet meer mag aanraken. Geen knuffel, hand of naast elkaar durven te zitten; mensen voelen het in hun hele systeem en brein.’
Ook in de praktijk ziet Emmy aarzeling bij mensen wanneer ze haar hand toereikt. Iets wat voorheen nooit was. Een docent vertelde laatst dat veel studenten van rond de 18 jaar bijna niet meer naar de universiteit komen, maar liever de lessen online volgen. Degenen die wel in de collegebanken aanschuiven, hebben moeite met dicht naast elkaar zitten en het maken van oogcontact. Emmy heeft daar een verklaring voor: ‘In de coronaperiode hebben zij geleerd dat aanraking niet oké is en onbewust zit dat in hun systeem. Het is niet dat ze nu bewust geen hand geven. Het is hoe ze nu voortbewegen en dat is heel zorgelijk. Het eenzaamheidscijfer is nog nooit zo hoog geweest.’

Aanrakingen: waar ligt de grens?

‘Aanraking is een onderdeel van ons leven is. Er is veel onderzoek naar gedaan. Tijdens mijn opleiding vertelde een docent een verhaal over een internaat in Roemenië. De kinderen werden voorzien in de basisbehoeften, maar er vond geen aanraking plaats (naast functionele aanraking, zoals kleding aantrekken). Totdat er een verpleegkundige uit Engeland daar kwam stage lopen en de kindjes ging kietelen, wiegen en strelen. Wat opviel: de kindersterfte was daar veel minder geworden dan in andere internaten.’

Maar waar ligt de grens bij aanraken? Volgens Emmy is toestemming altijd nodig. Bij mensen die mondeling geen toestemming kunnen geven, zoals mensen met een ernstige verstandelijke beperking, hanteert ze een andere manier. ‘Ik voel eerst heel rustig en kijk dan hoe ze reageren. Knijpen ze hun ogen dicht? Trekken ze hun wenkbrauwen op? Et cetera. Soms voel ik ook: ‘Dit is genoeg’. En dat is prima.’
100%NL Magazine - Bijzonder Beroep Emmy

Stralende ogen

Het mooiste van haar beroep vindt Emmy het moment wanneer iemand na de behandeling in de stoel zit met een zachte gezichtsuitdrukking en stralende ogen. ‘Dat klinkt heel simpel, maar mensen komen soms binnen met verdriet of een gebogen lichaam, door stress of pijn. Het is bijzonder om mensen die 24 uur per dag aanstaan en niet tot rust kunnen komen, op de behandeltafel ziet ontspannen. Diezelfde blijdschap ervaart ze ook wanneer haar studenten hun certificaat ontvangen. ‘Ik word dan zo blij, omdat ik weet dat deze mensen andere mensen gaan aanraken en raken.’

Stoppen?

‘Ik heb ooit een moment gehad dat ik dacht: ik moet stoppen, want ik red het helemaal niet, dit is te groot voor mij.’ Op dat moment kende ze haar man nog niet. Gelukkig kwam daar een hele grote kaart van de behandelaars die Emmy inmiddels had opgeleid. ‘Jij gaat niet stoppen, dit is jouw missie en wij dragen jouw missie mee. Dat doen we met ons allen’, stond erin geschreven. Emmy was overtuigd: ‘Ik dacht: natuurlijk ga ik door!’.

Advies van de expert

‘Ik denk dat wij allemaal weten wat wel en niet goed is, maar dat we door alle drukte niet meer voelen wat we eigenlijk nodig hebben. Als je thuiskomt, wees dan even stil. Zet de radio uit, ga lekker zitten, zet een kopje thee en voel even. Denk over wat je nou het liefst zou willen, en dan komt dat antwoord ook.’ Als we druk blijven, is er volgens Emmy geen ruimte meer in je hoofd.

‘Mijn Indonesische oma heeft nooit gezegd: ‘Aanraking is belangrijk, want dan komt er oxytocine vrij’. Mijn oma wist gewoon intuïtief waarom aanraking onmisbaar is.’ Emmy is altijd al van aanraking geweest. Hoewel ze begrijpt dat er altijd mensen zijn die niet van aanraking houden, ‘zegt dat niet dat ze het niet nodig hebben’, aldus de aanraaktherapeut.

100%NL Magazine - Bijzonder Beroep Emmy

Toekomstdromen

Emmy is vastberaden om haar missie voort te zetten. ‘Mijn droom is dat er steeds meer samenwerking komt met de reguliere zorg en dat zachte aanraakmethodes worden ingezet om mensen te ondersteunen in hun gezondheid en welzijn. Wat al in verschillende zorgorganisatie en ziekenhuizen gebeurt. Ik hoop dat mensen, zoals ik, met veel plezier en motivatie deze kennis en vaardigheden mogen blijven doorgeven.’

En verveelt het haar nooit? Zeker niet. ‘Het kan nooit vervelen, de structuur is dan wel steeds hetzelfde, maar elk mens is anders. Iedereen reageert op zijn of haar eigen manier, en met elkaar reageer je anders. Er ontstaan daar de mooiste dingen.’

100%NL Magazine - Bijzonder Beroep Emmy

Wil je meer lezen over de kracht van zachte aanraking bij aanhoudende stress? Of het effect van de aanraakmethode in de gehandicapten- en ouderenzorg? Volg Emmy de Ligny-Jansen op Linkedin, of vindt informatie over de opleiding en mini cursussen via deze link.

Wil je zelf eens een sessie ervaren? Hier vind je een behandelaar in jouw regio.

Beeld: Marcel Wiegerinck, Bron: Emmy de Ligny

Delen