In de post zegt Chantal dat een ober haar vroeg of het gezelschap om haar heen écht allemaal haar kinderen waren. En deze vraag zette haar aan het denken. Normaal antwoord Chantal namelijk altijd op de automatische piloot met ‘nee’, maar gisteren was dit anders.
De ober in t restaurant vroeg gisteren aan me: ‘Are these all your children? You must be very proud, so nice to see such a big happy family!’. Normaal antwoord ik op de eerste vraag zoals altijd wat gespeeld geschrokken (want zo iemand ben ik ja, shoot me) ‘NO!’ en daarna ook nog lacherig er achteraan ‘And we are not always happy hoor’. Maar vanmiddag niet. Ondanks dat ik in de afgelopen 12 jaar echt niet altijd de ideale stief-, lief-, bonus-, whatever you call it, -moeder ben geweest voor deze allerleukste ‘grote’ kinderen van de wereld, en we echt wel wat hobbels hebben gehad, ondanks de nodige pittige gesprekken, het gejank, de minder leuke woorden, en de gelukkig op één hand te tellen ruzie’s die geen schoonheidsprijs verdienden, ondanks mijn jaloezie vroeger, en hun in mijn ogen soms onredelijke kinderlogica, of mijn ongelofelijk liefdevolle man’s verscheurde gevoel af en toe, ondanks dit alles hebben we het zo goed gedaan met zn allen, en zijn we 12 jaar later een samengesteld gezin waar ik heel gelukkig mee ben, met een man waar ik nog zo verliefd op ben, met deze ‘grote’ kinderen die ik niet gebaard heb maar die ik kan missen als ze niet bij ons zijn, waar ik pijn van heb als zij pijn hebben, die oneindig veel van hun twee kleine broertjes houden, en waar ik zelf niet te beschrijven veel van ben gaan houden. Tel daar nog een liefdevolle ex en moeder van deze snuiters met een dito gezin bij op en je hebt verdomme een feel good-movie van heb ik jou daar.
Maar voordat sommige mensen nu bijna moeten spugen van deze mierzoete shizzle en ik in een soort alwetende betweterige influencer/mom-life/geluksexpert-hoek lijk te gaan zitten, EN DAT MOET JE NIET WILLEN, stop ik met dit verhaal en zeg ik tot slot nog even tegen alle moeders, vaders, stiefouders, kinderen, en partners van geliefden met kinderen uit n eerdere relatie: het is echt niet altijd makkelijk, en het duurt nu eenmaal even voordat twee gezinnen samensmelten. Neem de tijd, forceer niks en geef het de tijd. Als er genoeg liefde is komt het goed, echt.
Rest me alleen nog even mn antwoord op de vraag van de ober, wat luidde:
‘Yes this is my whole family and yes, I’m very happy and very proud’.
Chantal en haar man Marco hebben samen twee zoons: James (10 jaar oud) en Bobby (bijna 1 jaar oud). Marco heeft al drie kinderen uit een eerder huwelijk: Esmée, Isaa en Zion.
