“Allebei mijn kinderen deden eindexamen. Mijn dochter ging in Los Angeles wonen en mijn zoon is junior proftennisser en ging reizen. Ze gingen het huis uit, alles was anders. De laatste drie jaar is mijn leven compleet veranderd. Als je kinderen hebt, staat alles in het teken van hen. Wanneer je op vakantie gaat, hoe lang, wanneer je eet, wat je eet… Zoiets duurt achttien, negentien jaar. Dat is lang, maar je raakt er aan gewend. En opeens is dat systeem weg. Het maakt geen zak meer uit hoe laat je opstaat, want er hoeft niemand naar school, er hoeft geen boterham gesmeerd te worden. Het maakt niet meer uit hoe laat je eet, want je bent niet afhankelijk van een hockeytraining of huiswerkbegeleiding. Je raakt een beetje van je anker.”
Voelde je een soort leegte?
“Dat lege nest, daar wordt altijd een beetje lullig over gedaan. Zo van: dat is iets voor huisvrouwen die niet meer weten wat ze met hun leven aan moeten. Maar het is iets heel wezenlijks wat je overkomt als je twee decennia bezig bent met opvoeden en moeder zijn. Dan komt dat moment van: wie ben ik ook alweer als ik niet aan het moederen ben? Wat ook confronterend is, is dat zij allemaal nieuwe dingen meemaakten en nieuwe vrienden kregen, terwijl wij met zijn tweeën in dat huis bleven en niks nieuws deden. Het voelt echt alsof er iets wordt afgenomen. Je hebt ineens twee lege kamers. Jaren heb ik naar boven geroepen: ‘Mag het wat zachter?’ Nu is het stil. Je loopt jaren te roepen: ‘Kan dat licht uit?’ Nu is het donker. Als je thuis kwam lagen overal fietsen, tassen en zat mijn keuken vol met lui die bier zaten te drinken. Je mist de aanloop, de drukte. Het eerste jaar moest ik mijzelf opnieuw uitvinden. Weg bij Boulevard, zelf iets nieuws doen. Die knop moet om. Opeens kan alles. Ik ben alle clichés gaan doen. Yoga bleek níks voor mij. Ik ben meer gaan sporten en trainen, buiten wandelen en lopen. Ik heb een essay geschreven voor De maand van de spiritualiteit over dat lege nest. We zijn begonnen aan de verfilming van mijn vorige roman Alles is zoals het zou moeten zijn. Ook ga ik in dit nieuwe jaar weer iets op televisie doen, daar sta ik nu wel weer voor open. Maar ik denk ook: wat een vrijheid. Ik kan alles doen wat ik wil.”
Lees het hele interview van Daphne Deckers in onze nieuwe maart-april editie!
