Freek: “Als ik met gevaarlijke dieren werk, zoals met leeuwen, olifanten of slangen, dan gaat mijn hart sneller kloppen en stijgt mijn bloeddruk licht. Mijn lichaam maakt zich klaar om te focussen en snel te reageren, want één foutje en je kan gebeten worden. Maar er is geen angst. Er is alleen één dier waar ik de kriebels van krijg, al vanaf het allereerste moment dat ik hem zag, en dat is de reuzenduizendpoot. Die is dertig centimeter lang en zo dik als mijn duim. Zijn twee voorste poten zijn geëvolueerd in twee grote gifkaken aan de voorzijde van zijn kop. Ik heb ze geregeld in mijn tent gehad en ik heb ze ook weleens moeten ‘melken’ – dan vang je een beetje gif op in een potje. Ze zijn razendsnel, je moet oppassen dat ze niet in je hand of arm bijten met al die spartelende pootjes.”
Vivienne: “Denk je dan niet: wow, fascinerend al die pootjes.”
Freek: “Natuurlijk, maar ik weet ook hoe sterk het gif is. Je gaat er niet dood van, maar ik heb volwassen mannen schreeuwend en gillend ineen zien zakken nadat ze gebeten werden. Het gekke is: ik werk met dieren die nog veel gevaarlijker zijn, zoals de zwarte mamba, maar dan heb ik nergens last van. Spinnen, kakkerlakken en andere insecten laat ik zonder moeite over me heen lopen. Maar reuzenduizendpoten lijken rechtstreeks uit het heelal te komen. Het zijn een soort aliens, zeker als je inzoomt op die lange, heen en weer bewegende voelsprieten.”
Vivienne: “Ken je, afgezien van dieren, andere angsten?”
Freek: “Net als ieder ander mens ben ik bang dat er iets gebeurt met mijn naasten of familie, maar dat is een gezonde angst. Ik heb geen fobieën. Jij?”
Vivienne: “Ik heb last van hoogtevrees. Dat is iets wat ik in de loop van de tijd heb ontwikkeld. In 2005 ben ik van een twaalf meter hoge waterval gesprongen voor filmopnames. Tot twee keer toe zelfs, want het moest over – zal je altijd zien. Op het moment zelf vond ik het fantastisch, maar toen ik de beelden later terug zag, werd ik daar met terugwerkende kracht helemaal naar van. Daarna heb ik nog een stunt gedaan voor een andere film. Dat was op een loopbrug in India, hoog boven een ravijn. Als ik toch terug denk wat er allemaal mís had kunnen gaan.”
Freek: “In het vervolg is het belangrijk om goed om je heen te kijken en je niet te laten vangen door de diepte. Je zult zien dat dat scheelt. Zijn er ook dieren waarvoor je bang bent?”
Vivienne: “Nou ja, je had ook een sláng kunnen meebrengen naar de shoot… Of een spín. Doe dan maar gezellig Johan. Hij is ook impressive, maar we zijn echt buddies geworden. Weet je dat ik onderweg naar de fotostudio in een file terecht kwam. Mijn navigatie gaf aan: dieren op het wegdek. Ik dacht: nu gaat het gebeuren. Kwamen er een nijlgans met twee kuikens voorbij waggelen.”
Je leest het hele interview met Freek en Vivienne in de nieuwe 100%NL Magazine!
