Editie: Juli/Augustus 2019
Ik heb laatst mijn eerste Vaderdag meegemaakt. James heeft het nog niet bewust meegemaakt, dus voor mij was het ook niet heel indrukwekkend, maar het was wel de eerste keer dat ik mezelf kon afvragen wat voor vader ik wil worden. Ik ben alvast geen handige vader, althans… Ik denk dat ik uiteindelijk alles kan als ik zou willen, maar ik ben van nature lui, dus ik doe het vaak niet. Mijn vader was precies hetzelfde. Als hij iets vastpakte met z’n veel te grote handen dan kneep-ie het steevast stuk. Mijn vader was een soort Hulk, maar dan niet groen. Dat moet ik anders aanpakken. Ik moet in ieder geval de schijn wekken dat ik handig ben, zodat mijn zoon af en toe trots denkt: ‘Mijn vader kan alles’. Zo had ik nog nooit gebarbecued. Ik ben altijd degene die het goed kan opeten. Oók belangrijk natuurlijk, maar toen we laatst gingen bbq-en en een van mijn vrienden moest langskomen om de kolen aan te steken, ben ik toch maar eens goed gaan kijken hoe het allemaal moet. Zodat ik volgende zomer – als James het wel bewust meemaakt – met veel bombarie in mijn leren schort met mijn vleeshaken tevoorschijn kom en roep: ‘Opzij allemaal, pappa zal dit varkentje wel even wassen… ehh, roosteren’. Zie je het voor je?
Als er 1 ding is waar ik wel echt goed in ben, dan is het vakantie vieren. Dat wás ik tenminste altijd. Maar ook dat wordt anders met een kind. Ik ging om te beginnen vaak naar ‘adults only’-hotels. Als ik met mijn boek bij het zwembad lag, wilde ik niet gestoord worden door gierende kinderen of een bal tegen mijn ballen. Ik besef dat ik nu niet meer kan kijken naar ‘adults only’- hotels. Het werd een all-in resort, 5 dagen op Mallorca.
In de week ernaartoe hadden we het zo druk dat Caroline en ik allebei ziek werden. Alleen James leek deze dans te zijn ontsprongen. Tot hij de dag van vertrek jammerend en zwetend wakker werd. Koorts. Dat arme ventje. Er kon geen lachje meer vanaf. En toen moesten we naar Schiphol met ’m. Topdrukte. Huilend het vliegtuig in. Als ik érgens altijd een hekel aan had, dan was het aan huilende kinderen in het vliegtuig… en nu dit.
Regen regen en nog eens regen…
Op Mallorca regende het pijpenstelen en we hadden alleen maar korte broeken mee. Onze kamer was zodanig gebouwd dat er geen zonlicht naar binnen kwam en de muren waren van karton. We konden de gesprekken van de mensen in de kamer naast ons letterlijk verstaan. Wat eten dan maar. Maar ach, wat heb ik een hekel aan buffet-restaurants. Sorry als dit decadent wegleest, maar ik kan het niet verdragen. Borden die zó vol worden gestapeld dat het lijkt alsof de mensen met Wedden Dat meedoen. Brrrrrr. ‘Weetjewat…’ zei ik, rillend van de kou, ‘we gaan gewoon slapen en hopen dat het morgen zonnig is en James is opgeknapt.’
Die avond laat werden we opgeschrikt door nieuwe buren. Duitsers. Ze waren net gearriveerd en gingen luid pratend met koffers en deuren gooien. We waren alledrie klaarwakker. James natuurlijk weer huilen. Op een gegeven moment gingen ze de kamer uit – naar de bar waarschijnlijk – en wij vielen weer in slaap.
Vakantie gered
Heel veel later kwamen ze terug. Ruziënd, het was midden in de nacht. En het stopte niet. James werd jammerend wakker en mijn stoppen sloegen door. Ik stond op en in gedachten zei ik tegen James: ‘Opzij, want pappa gaat dit varken aan ’t spit rijgen’. Ik liep naar buiten en gaf een paar harde klappen op hun deur en vervolgens op de man die hem opendeed… Ergens in de verte hoorde ik mijn naam roepen. Caroline maakte me wakker. Het is ochtend en ze zit naast me op het bed met James in haar armen. Hij lacht weer met zijn prachtige pretoogjes en de zon schijnt uitbundig. Het werden vier fantastische dagen. Mallorca… aanrader voor gezinnen met kinderen.
