Natas: 'Innerlijke rust, dat is waar ik aan moet werken'
Zie ook:
Delen

Natas: ‘Innerlijke rust, dat is waar ik aan moet werken’

Natasja (54) woont met haar man Julian (59), dochters Mila (19) en Shanna (16) en hond Ruby onder de rook van Amsterdam. Wekelijks schrijft zij over wat er speelt op werk, thuis, onder collega’s vrienden, familie en vage kennissen. Deze week doet ze een poging het oude normaal weer op te pakken.

De euforie van het einde van de Corona maatregelen wordt ondergesneeuwd door de akelige berichten uit de Oekraïne. Als Rusland doorzet, zou je willen dat je aan een medisch mondkapje genoeg had. Desalniettemin heb ik ze allemaal demonstratief uit alle zakken en tassen gehaald en weggegooid. Ik wilde ze ritueel verbranden, maar was bang daar misschien de goden mee te verzoeken. Dat het nog na ettert blijkt als ik een mail krijg van Moniek. Haar moeder is overleden.  Maar omdat ze zelf positief getest is op corona, mag zij niet naar de crematie. ‘Heel eerlijk’ app ik haar ‘ik zou gewoon gaan’. Uiteindelijk mag ze onder strikte voorwaarden wel naar de crematie, maar niet naar de condoleance.

‘Iedereen is onrustiger dan normaal’

Nu de stormen zijn gaan liggen en de meteorologische lente is begonnen, hoop ik dat alles in een wat rustiger vaarwater komt. Al die opgewonden standjes, die allemaal zo heel erg een mening hebben. Thuis, waar Mila en ik constant in elkaars haar zitten. Waardoor vervolgens Julian en ik het met elkaar aan de stok krijgen. En Shanna zich steeds vaker wijselijk, maar niet gewenst, terugtrekt. Op het werk waar een combinatie van verbouwingen, deadlines en interne verhuizingen maakt dat iedereen onrustiger is dan normaal. Ik zeker. Innerlijke rust, dat is waar ik aan moet werken. Maar ja ‘Om nou’ zoals Youp van het ‘t Hek ’t zegt ‘in een nieuwbouwzaaltje op een sneu yogamatje te gaan liggen’ is ook weer zo wat.

‘Gelukkig hoef ik (nog) geen partner te zoeken’

En nou heeft Julian ook nog eens bedacht dat ik niet meer naar Robinson, Boer Zoekt Vrouw en Help mijn Man is een Klusser mag kijken. Ik snap het wel, maar ik knap daar altijd zo lekker van op. Van die mensen die afzien op een akelig eiland en de lelijkste kant van zichzelf laten zien. Of die vreselijk ongemakkelijke momenten tussen mensen die op zoek zijn naar de liefde en daar zo ver voor gaan, dat ze de reden waarom ze nog altijd alleen zijn met de hele natie delen. En dan die mensen die in een bouwval wonen met huwelijken die gebouwd zijn op een nog slechter fundament. Ik ben altijd blij dat ik daarna in mijn afgebouwde huis, mijn zachte bed in kan duiken. (Nog) geen partner hoef te zoeken. En een man heb die op het vervelende af aan het klussen is. Maar als je mij echt wilt zien lachen, moet je op zaterdagavond rond een uur of zeven langskomen, als wij samen Lachen om Homevideo’s kijken. Het wordt tijd om het gewone leven weer op te pakken.

Natas van vorige keer gemist? Je leest het hier!

Delen