Picture this… Kerst 2021. Een huis vol boodschappen. Julian zijn ouders, broer en gezin komen eten. Met ons gezin hebben we alle boodschappen gehaald. Want leuk uitje, zo komen we nog eens ergens. De koelkasten liggen vol heerlijk eten en wijn. De uiteet plannen voor tweede kerstdag, hebben we noodgedwongen ook in de koelkast gezet. Maar Mila en Xander gaan die dag sushi maken. Nog meer boodschappen. Op vrijdag een dagje naar kantoor. Als ik net binnen ben, belt Julian. Shanna voelt zich niet lekker en lijkt wat verhoging te hebben. Ze hebben de zoveelste zelftest gedaan en ja hoor: Positief. Ik stel voor dat ze gelijk naar de testbus te rijden om het dan in ieder geval maar officieel vastgelegd te hebben en stap zelf in de auto om linea recta terug naar huis te gaan. De visite wordt afgebeld. We verplaatsen onze spullen van de koelkast naar de vriezer en kijken met een bord pasta op schoot, de allerslechtste All You Need is Love editie die ooit gemaakt is.
‘Het blijft me verbazen hoe eigenaardig mensen de regels buigen’
Eerste kerstdag gaan we in standje We gaan het gezellig maken en laten ons niet klein krijgen door zo’n stom virusje. Shanna heeft bijna geen klachten meer. We trekken iets glimmends aan en staan de hele dag in de keuken. Lekker met zijn viertjes. Gezellig. Xander schuift aan het eind van de avond aan. Met dank aan spelletjes en een hele lading cocktails die Mila heeft gemaakt, is het een leuke avond. De volgende dag vertrekt Xander voor een kerstlunch thuis. Mila mag niet mee. Het blijft me verbazen hoe eigenaardig mensen de regels buigen. Zo zijn kennissen van ons ervan overtuigd dat het vaccin niet goed voor ze is. Onder andere omdat hun dochter er onvruchtbaar van zou worden. Maar omdat ze op wintersport willen, zijn ze van gedachte veranderd.
‘Lekker naar andermans problemen kijken’
De sushi is fantastisch en na het eten verhuizen we allemaal naar onze eigen plek met bijbehorende bezigheden. Shanna gaat met haar laptop en mobiele telefoon in haar bedstee liggen. Mila en Xander kijken ergens anders hun serie. Ik zoek naar iets zonnigs en vind dat in de vorm van de jaren dertig serie The Durrells in Corfu van Omroep Max. Lekker op een Grieks eiland naar andermans problemen kijken. Nadat ik ook de Van Haasteren puzzel van stal heb gehaald en de dag doorbreng met het luisteren naar de Top 2000, begin ik me met de minuut meer een bejaarde te voelen. Ik trakteer mezelf op een advocaatje met slagroom.
‘Mag dit de laatste stuiptrekking zijn?’
Op derde kerstdag is de rek er een beetje uit. De meisjes willen naar buiten. Julian is onrustig en ik vind ook alles alleen maar stom. Vooral al die mensen die ergens iets leuks aan het doen zijn. Op een tropisch eiland. Een waanzinnig geprepareerde lege piste, of gewoon lekker bij iemand anders thuis. Ondertussen ligt Alfredo nog steeds in een ziekenhuis in Italië. Vanavond mag hij voor het eerst sinds lang, slapen zonder zuurstof. Het gaat beter maar ook oud en nieuw zal hij alleen – zonder bezoek – in het ziekenhuis zijn. Mag dit de laatste stuiptrekking zijn? Morgen ga ik voor een booster. Ik hoop dat hij ook mijn gemoed meeneemt. Voor de zekerheid heb ik de wensballonnen voor Oud & Nieuw al klaarliggen. En die ga ik hoe dan ook in goed gezelschap, de lucht in laten.
