Het fascineert mij eindeloos dat iemand denkt dat het een goed idee is om een dergelijke foto te sturen. Toen ik jong was, bestond het niet. Het was te ingewikkeld. Je moest met je fotorolletje naar de plaatselijke fotozaak. Daar werden de foto’s ontwikkeld en bekeken. Waardoor op het tijdstip dat jij ze kon ophalen – zo’n drie dagen later – toevalligerwijs het voltallige personeel net even in de winkel moest zijn. Je mocht de foto’s ter plekke bekijken en mislukte exemplaren teruggeven. En dan moest die foto nog naar de persoon van jouw ‘affectie’. Ergens in dat hele proces, zal door je hoofd flitsen dat het misschien toch niet zo’n heel erg goed idee is. Nu is het klik en klaar.
Je komt ze overal tegen
Wij moeten onze zonen opvoeden en vertellen dat dit niet kan. Natuurlijk. Maar lastig totdat je weet dat iemand zoiets überhaupt kan verzinnen. Als je een raam bestelt, zeg je ook niet dat je er doorheen wilt kijken. Daar kunnen we ons nu niet meer achter verschuilen. Maar we moeten ook onze dochters opvoeden. Hoe ze de kans verkleinen om hiermee geconfronteerd te worden. Dat ze weerbaar zijn, een weerwoord hebben, hun intuïtie ontwikkelen én ermee leren omgaan. Overal kom je mannen én vrouwen tegen die hun emotionele intelligentie slecht ontwikkeld hebben. Mensen die slecht zijn met humor en flirten omdat de grens daar zo gevoelig ligt. En iedere ontvanger anders is. Op mijn 18de had ik een bijbaan bij de Christelijke Omroep. De eerste dag zei mijn collega – een man van in de 60 – Ik had toch om een blonde met dikke tieten gevraagd? Ik moest lachen en we werden dikke matties.
Wat zou ik doen?
Ik probeer me een voorstelling te maken van wat ik zou doen als ik er een zou krijgen – Was het maar zo’n feest zou mijn moeder gezegd hebben – om er voor eens en voor altijd korte metten mee te maken. Dit zijn mijn app-opties: 1 Mijn vriend kwam niet meer bij van het lachen. 2 Zal ik ‘m doorsturen naar je vrouw, neem aan dat hij voor haar bedoeld was? 3 Mag mijn vader er nu ook een naar jouw dochter sturen? Met een schaterlachende emoticon. Niet omdat het lollig is, maar om een waarschuwing af te geven. Zou mij dat mijn baan kosten? Dat denk ik niet. Zou hij het nog een keer doen? Dat denk ik ook niet.
Heb jij er wel eens een gehad?
Als ik aan Mila vraag of ze er wel eens een gehad heeft zegt ze ja, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Als ik vraag van wie zegt ze Weet ik veel, geen idee. Het kwam binnen via een DM op Instagram (dit heb ik even moeten opzoeken), van een account die ik niet volg. Ik volg het ook niet. Zou het zo zijn dat als je lukraak je hengel uitgooit, je ook af en toe beet hebt? Ik vraag haar wat ze ermee gedaan heeft. Het nummer geblokkeerd zegt ze achteloos. Het nummer blokkeren. Ja dat kan natuurlijk ook. Ook als het je baas, coach of sponsor is.
Natas van vorige keer gemist? Je leest het hier!
