Handvatten geven
“De vraag die ik mezelf altijd stel is: Stel dat ik er niet meer ben, wat wil ik dan dat kinderen, collega’s en anderen over mij zeggen? Behalve dat ze natuurlijk herinnerd wil worden als allerliefste juf, streeft ze er ook naar om als inspirator te worden gezien. Ik wil de kinderen de ruimte geven om eigenaar te zijn van hun eigen leven. Als kind kunnen je dingen overkomen waar je zelf geen invloed op hebt en waarin je machteloos staat. Hopelijk kan ik ze handvatten geven om daarmee om te gaan, zoals zelfvertrouwen en sociale vaardigheden”.
Meer kind zijn
“Wij staan bekend om onze Hollandse nuchterheid, maar het kan geen kwaad om ons wat kwetsbaarder op te stellen als ouders en leerkrachten. Dat begint ermee om met een meer open blik naar de wereld en elkaar te kijken en onze angsten en vooroordelen te laten varen. Wat dat betreft mogen we wel wat meer kind zijn”.
Bijzondere herinneringen
Op Daisy haar vensterbank staat een foto van oud-leerlinge Jewell, wie op 7-jarige leeftijd overleed aan de gevolgen van kanker. “Na de zomervakantie zou ze bij mij in groep 3 beginnen maar tegen die tijd was ze al te ziek. Op een zonnige vrijdag bracht ik een huisbezoek op verzoek van haar ouders. Ze was zwak en opgezwollen van de Prednison. Aan haar bed las ik haar voor uit een sprookjesboek. Ze stierf in de armen van haar moeder en die van mij. Ook de tweelingzus van mijn moeder, stierf op 45-jarige leeftijd aan alvleesklierkanker. Beide gebeurtenissen hebben mij gevormd, als mens en juf.
Lees het hele interview met superjuf Daisy in 100%NL Magazine.
