Bangkok Hilton
‘Kent iemand die film nog van vroeger? Een miniserie uit 1989 met Nicole Kidman. Een waargebeurd verhaal over een meid die er tijdens een vakantie in wordt geluisd door een zogenaamde vriend en zonder te weten drugs probeert te smokkelen en aangehouden wordt op de luchthaven. Ze belandt in een hel van een gevangenis met de cynische bijnaam ‘Bangkok Hilton’. Zo’n film die ik dan vroeger met m’n ouders keek waarna mijn moeder dan riep: ‘Ziejewel… je moet nooit naar die enge landen op vakantie gaan want je komt niet levend terug. Mijn vader zei dan nooit iets maar dacht waarschijnlijk achteraf: ‘Ik zou gerust weleens willen kijken in Thailand want het ziet er tóch wel speciaal uit allemaal.’ Dat bleef alleen altijd bij fantaseren want het enthousiasme moet er van beide kanten zijn voor zo’n trip. Vooral als je kinderen hebt. Die willen óók van alles. De één wil een zwembad met glijbanen en de ander lust geen rijst. Zo ben ik uiteindelijk nooit met mijn ouders op vakantie geweest. Het is een wonder dat ik zo’n liefhebber ben geworden. Maar wel op een té late leeftijd. Ik had meer jaren moeten hebben om de wereld te ontdekken. Voor mijn kinderen wil ik dat anders. Zolang ik het me kan veroorloven natuurlijk. Want vliegtickets worden steeds duurder.’
‘Ik moet er tegenwoordig drie kopen. Lina mocht op schoot mee. James vindt vliegen cool. Op z’n eigen vliegtuigstoel als één of andere super-hero schoot ‘ie de lucht in door de grijze wolken van januari. Die wrede, confronterende maand. Al het theater, alle zoetheid en glamour van december worden ineens verscheurd en in de prullenbak gegooid nadat de klok op oudejaarsavond twaalf slaat en het nieuwe jaar inluidt. Ik heb een vervelende relatie met oud-en-nieuw. Die melancholie van dat moment. Wat er dan allemaal door mijn hoofd gaat. Eerder de vervelende herinneringen dan de leuke. Geen gedachten over het succes van het afgelopen jaar maar over de onzekerheid van het nieuwe. Ik heb me nog nooit goed gevoeld op die avond. Zelfs niet toen we in Thailand waren, drie jaar geleden. We bedachten dat we dat vervelende moment ook makkelijk over konden slaan door om een uur of 10 al te gaan slapen. Zo word je de volgende ochtend wakker en is het net of er niks is gebeurd. Wonderlijk simpel. We maakten die avond nog wel een foto bij een bord met daarop ‘Happy Newyear’ in schitterende letters en dachten daar verder niet over na.’
The land of a thousand smiles
‘Het werd januari 2020. We waren op het prachtige eiland Koh Samui en we hadden ons kindje meegenomen. James. Net 1 jaar oud. Het was ongelofelijk hoe lief die was. The land of a thousand smiles liet z’n naam gelden bij het zien van James. Alle Thaise dames in het hotel, op de boot en op het strand vielen in katzwijm en lieten altijd weer hun vriendelijkste, oprechte lach zien. Het zijn blije mensen. Blij je te verwelkomen in hun bijzondere land. Van het eiland Koh Samui gingen we na een week naar het naastgelegen eiland Koh Tao. Het was op dat eiland waar Caroline een zwangerschapstest kocht en inderdaad zwanger bleek te zijn. We zouden nóg een kindje gaan krijgen ergens in september. Ze hoopte dat het een meisje zou worden en ik daarom ook.’
‘Aan het einde van de middag ging ik altijd nog heel even een strandwandeling maken terwijl Caroline bezig was om James gereed te maken voor de nacht. Soms in m’n eentje, soms samen met honderden jonge reizigers zat ik dan te kijken naar de meest betoverende zonsondergangen, zittend in het zand, leunend met m’n rug tegen een palmboom met in mijn hand een flesje bier. Corona. Op één van die dagen kreeg ik het idee om in zo’n leeg flesje een brief te stoppen en het te begraven, diep in het zand onder de palmboom. Wat zou ik erop zetten? Een boodschap aan James. Over het verleden, hoe zijn vader en moeder uiteindelijk zo ver waren gekomen via de nodige omzwervingen. Dat hij de optelsom was van al die wegen die wij hadden bewandeld en al die afslagen die we hadden genomen. Over de toekomst en dat we van plan waren alles op alles te zetten voor hem en zijn kleine zusje waarvan we de naam nog niet wisten. Over een jaar of 20 zou ik hem vertellen over de fles met het briefje erin en bij welke boom ik die had begraven. ‘Als ‘ie later nieuwsgierig of romantisch genoeg wordt, gaat ‘ie erheen om het te zoeken’, had ik bedacht. En anders was het een leuk verhaal. Of een liedje. Van dit verhaal hebben we een maand later daadwerkelijk een liedje gemaakt met de titel ‘De Fles’ en we speelden het tijdens een theatertour waarbij ik dit verhaal ook vertelde. We waren met de opnames van een nieuw album bezig en waren de liedjes die we geschreven hadden een beetje aan het testen met onze band. We kregen het liedje niet zoals we het wilden. Het wilde niet goed genoeg worden. Het was niet ‘af’. Het wilde niet kloppen en het heeft de plaat daarom nooit gehaald.’
‘Mijn dramatische kant is geneigd te denken dat dat toen al een voorbode was voor de tijd die snel zou volgen. Een tijd die niemand had kunnen voorspellen. Heel ingewikkeld voor de hele wereld en in mijn geval een tijd die je je ergste vijand niet toewenst. Zoals de tijd die dat onschuldige meisje had in Bangkok Hilton.’
Flessenpost
‘Oh ja…. daar was ik. Bangkok Hilton. Zo heette het hotel namelijk echt, waar wij een paar dagen geleden wederom onze reis begonnen en ik dit verhaal begon te schrijven. Ondertussen zijn we óók weer naar het eiland Koh Samui gevlogen en over een paar dagen varen we met de boot over voor een weekje Koh Tao. We doen de hele trip van drie jaar geleden opnieuw. James is ondertussen vier en alle Thaise meiden vallen in katzwijm bij de lach van z’n zusje Lina. Ik heb die brief nooit echt geschreven en nooit een fles begraven maar toch ga ik op dat strand in Koh Tao onder diezelfde palmboom zitten en zal ik die denkbeeldige flessenpost in gedachten opgraven. Wat daar in stond was een toekomst die er niet mocht komen. Bovendien wil ik de toekomst niet meer voorspellen. De toekomst bestaat niet. Alles is nu.’
De vorige columns van Jan Dulles lezen? Die vind je hier.
15 jaar 3JS
Vanaf 8 maart 2023 gaan de 3JS met hun theatertour ’15 jaar 3JS’ door het hele land, en daar wil je natuurlijk bij aanwezig zijn! Tijdens de theatertour nemen de 3JS je in een vogelvlucht mee door de afgelopen 15 jaar en laten ze je daarnaast ook een aantal nummers horen van het nieuwe album.
Tickets voor ’15 jaar 3JS’ koop je hier!
