Vakantiecolumn
‘Pappa?!’ ‘Zeg het eens gab?!’ ‘Heb jij nou óók een prik van een wesp in je lip gekregen?’ ‘Nee vriendje, dit is een koortslip. Dat is érg vervelend maar daar heeft pappa af en toe last van. Ik vertel je nog weleens hoe dat komt. Lang verhaal. Iets met stress voor de vakantie in combinatie met te weinig vitaminen en teveel zon op m’n gezicht.”
Dat ventje van ons is ongelofelijk wijs voor z’n leeftijd. Hij is nog maar 3,5 jaar oud maar we kunnen al hele volwassen gesprekken met hem voeren. We ontkomen er ook niet aan want hij stelt de hele dag vragen. Deze vraag had ik trouwens kunnen verwachten want hij zag laatst op een terrasje in Amsterdam een meid met enorm opgezwollen lippen van de botox en toen vroeg hij: ‘Pappa wat heeft díe vrouw nou weer aan haar bovenlip? Een beetje te hard zodat ze het bijna kon verstaan. Dus ik zeg: ‘Sssssssstt niet zo hard. Die vrouw heeft een steek van een wesp in haar lip gehad. Dat is erg zielig en het doet pijn, daarom kijkt ze ook zo ongezellig.’
James was zeer geschokt door dit verhaal en bleef de hele tijd stiekem vanuit z’n ooghoek naar de dame kijken maar hij zei er gelukkig niets meer over. Ik vind 3 jaar nog geen leeftijd om hem te vertellen over Botox en plastische chirurgie. Dat is ook één van de redenen waarom we dit jaar niet naar Ibiza op vakantie zijn gegaan maar naar de Griekse eilanden. Heerlijk met doodgewone mensen onder mekaar. Ik heb er enorm naartoe geleefd.
Hitteplan
Terwijl ik dit schrijf zit ik aan een strand op het eiland Kefalonia. Het is 35 graden met een windje van zee. Ik vind het heerlijk, die warmte. Iederéén hier vindt het heerlijk. Die Griekse mensen zijn leuk. Ze hebben ook humor. Ik vraag iedere dag aan de ober of het hitteplan ondertussen al ergens te vinden is. Caroline vindt het een flauwe grap maar die Griekse ober lacht er hard om. Ik kan maar niet die ene dag vergeten voordat we op vakantie gingen, dat het in Nederland één dag 35 graden was en in het hele land de noodtoestand uitgeroepen werd. Mensen moesten dringend naar de site van Rijkswaterstaat om daar in het ‘hitteplan’ te lezen hoe ze het die dag moesten aanpakken. ‘Goed smeren, veel water drinken en het liefst binnen blijven’. Nu kan ik erom lachen maar die dag kookte mijn bloed… en niet van de warmte.
Daarom ga ik drie weken op vakantie. Je hebt minstens twee weken nodig om überhaupt in een vakantie-modus te komen en de gekte in Nederland te vergeten. De eerste dagen ben je met je hoofd nog bij het werk dat je hebt achtergelaten. Ongerust of dat eigenlijk wel verstandig is geweest. Je checkt die eerste week nog de nieuwssites voor het Nederlandse nieuws, terwijl je daar in feite even niks meer mee te maken hebt, en Facebook om te zien wat mensen van dat nieuws vinden.
Vegan
Zo kreeg ik die eerste week nog net mee dat restaurant Loetje een vega-biefstuk op de kaart had gezet. De reacties daarop waren natuurlijk weer niet voor de poes en ook ik dacht bij mezelf: WAAROM??? Loetje is toch gewoon een soort ‘koning van de biefstuk’? Toevluchtsoord voor de laatsten der carnivoren? Mijn moeder gaat zelden naar een restaurant maar Loetje… daar is ze fan van. ‘Die bakken de lekkerste biefstuk ter wereld. Het lijkt simpel maar niemand krijgt ‘m zó lekker op je bord.’ zegt ze iedere keer als ze er is geweest.
“Kijk, dat mensen ‘vega’ willen worden, dat begrijp ik ergens nog wel”… zei ik laatst tegen een vriend van mij die ook al een tijdje veganistisch is. Hij draagt wél leren schoenen en riemen dus ik noem hem ‘gelegenheidsveganist’ of ‘veganist-om-een -hoekje’. Hij heeft gelukkig zijn humor nog, al lijkt dat ook minder te worden door zijn dieet. “Jullie vinden het zielig voor de dieren die vermoord en opgegeten worden, zonde van het water dat verspild wordt om het vlees te produceren, om nog maar te zwijgen van de stikstof die die koeien produceren. En het is vooral interessant om het steeds te noemen. Het moeilijkste van veganistisch zijn is om het voor jezelf te houden. Zoals de Christenen ‘vasten’ en de Islamieten ‘Ramadan’ houden is het een soort ‘straf’ die je jezelf oplegt, maar dan levenslang, om de overvloedige consumptie van je medemens te compenseren. Dat toch uitgerekend jij die straf moet ondergaan vind ik zielig voor je. Voor mezelf ook trouwens want we kunnen nooit meer eens lekker uitgebreid uit eten zoals vroeger. Ja, we kunnen wél weer naar Loetje. En dan tegenover elkaar zitten en dat jij dan zegt: NOU… deze samengeperste substantie LIJKT niet alleen als twee druppels water op een biefstuk… de smáák komt ook nog eens in de buurt.”… hij kan er allemaal om lachen hoor als ik die dingen zeg. ‘Wat ben je toch een botte boer’…. zei die toen. ‘Nou dan bedoel je vast niet de Nederlandse boeren want die hebben binnenkort geen vlees meer te koop. Dan kan ik jóu beter een boer noemen.’ Maar we blijven even goeie vrienden hoor. Hij voelt zich er supergezond bij én ook nog eens een wereldverbeteraar.
Ik heb een koortslip en ik worstel levenslang met m’n gewicht dus ik heb er vaak dagen bij dat ik me niet zo voel als hij. We gaan niet eten bij Loetje trouwens. Sowieso vind ik het onbegrijpelijk als je als vegetariër of veganist dingen gaat eten die zoveel mogelijk lijken op vlees of vis. Je wil dan toch niks meer met vlees en vis te maken hebben? Althans… dat lijkt mij. Het is als een ex-cokeverslaafde die gaat experimenteren met bakpoeder en andere witte substanties die hij op kan snuiven. Of is dat een maffe vergelijking?? Nouja.. het zal wél aan mij liggen. Ik las nog wel toevallig een bericht in het nieuws dat vega-vlees bij de supermarkt momenteel goedkoper is dan echt vlees. ‘Dus dit was het moment om het te gaan proberen’. Dus ik vroeg aan die Griekse ober of ‘ie ook een vega-biefstuk had. Je had hem moeten zien lachen. Hij kent me ondertussen.
Fijne vakantie!
