‘Met een gebroken hart moet ik bevestigen dat André er wederom voor heeft gekozen bij zijn gezin weg te gaan’, begint Monique haar emotionele verhaal. ‘Het afgelopen jaar was het gelukkigste jaar van onze zeven jaar samen. Vanaf 12 december zaten wij op een roze wolk en daar heb ik tot aan twee weken geleden opgezeten.’
De laatste paar weken heeft André de keuze gemaakt om bij zijn gezin weg te gaan en die zag Monique totaal niet aankomen. ‘De haast die ermee gemoeid is om dit zo snel naar buiten te brengen, zonder dat we dit eerst onze zoon hebben kunnen vertellen verbaast mij na hetzelfde patroon van een jaar geleden niet. Het vergt ontzettend veel kracht van mij om zonder dit zelf een plekje te kunnen geven, rechtop te blijven staan in deze hectiek.’
Het belangrijkste voor Monique op dit moment is natuurlijk haar zoontje die ze graag ziet opgroeien in een veilige, stabiele en liefdevolle omgeving. Ook richt Monique zich nog even tot André. ‘Ik wens voor André rust in zijn hoofd en hart zodat er ruimte ontstaat van binnen om zijn patronen en daarmee zijn ongelukkig zijn, te kunnen doorbreken. Voor nu vraag ik om respect voor mij en mijn zoon om hier samen doorheen te komen.’
