10 maart 2021
Vorig jaar rond deze tijd, begint het allemaal. Het concert van André Hazes op 13 maart in de Ziggo Dome wordt gecanceld en de eerste discussies over het al dan niet door laten gaan van feestjes thuis worden gevoerd. Iedereen heeft vrij snel een mening. Er worden paralellen getrokken met de Mexicaanse griep, die in 2009 een storm in een glas water bleek te zijn. Aan de andere kant staan de mensen die zichzelf gelijk in quarantaine zetten en verwachten dat iedereen hetzelfde doet. Gedurende de rit veranderen de meesten op basis van gewijzigde inzichten mee. Maar de verschillen blijven groot en ook de opwinding daarover. ‘Ik geloof het wel’ is in deze dan ook een eigenaardig zinnetje. Geloof je het echt? Of geloof je het wel, als in ‘het zal wel’. Nu met corona én met de verkiezingen willen steeds meer mensen dat anderen hun geloof delen. De simpele vraag ‘Weet jij al wat je gaat stemmen?’ is een linke geworden. Ik was aan het wankelen, van mijn geloof aan het vallen. De kieswijzer wijst naar 50 Plus. Dat kan er ook nog wel bij. Zal ik ook maar gelijk mijn seniorenpas aanvragen? Gaat iemand ook echt stemmen op wat hier uitkomt? Geloof ik niks van. Gelukkig heb ik nog een week.
Dinsdag ga ik op visite bij mijn tante die onlangs via FaceTime afscheid moest nemen van haar man met wie zij ruim 50 jaar samen was. Ik verwacht een verdrietige middag, maar tref een sterke vrouw die ondanks haar verlies, recente verhuizing naar het verzorgingstehuis en zwakke gezondheid vol mooie verhalen zit. We drinken de fles wijn op die ik heb meegenomen en kijken uit over Amsterdam. Als ik langs de Amstel naar huis fiets, zie ik drie mensen het water in gaan. Werd daar niet net nog geschaatst? Ik krijg een appje van mijn zus Terry die in Italië woont; Haar vlucht naar Amsterdam over ruim een maand – de dag voor Shanna haar 16de verjaardag – is gecanceld. Ik merk dat ik in een soort apathische staat van berusting zit. Het is niet anders. Je doet er niks aan. Verlenging van de avondklok met drie weken. Ach ja waarom niet. De eventuele beëindiging daarvan in de nacht van 31 maart; een 1 aprilgrap? Ik kom nu al niet meer bij van het lachen…
Ik zit op mijn werk als Mila belt. Mila belt nooit. Haar tentamens beginnen morgen. Ze heeft zich de afgelopen dagen af en toe teruggetrokken op haar kamer en ik hoop dat ze bij die gelegenheden ook af en toe een boek heeft opengeslagen. Zeker weten doe ik dat niet. Hele erge keelpijn en een kuchje heeft ze. Morgen zijn de twee belangrijkste kernvakken aan de beurt. Is zij erachter gekomen dat haar late inzet niet voldoende is geweest en gebruikt zij dit om eronderuit te komen? Of is het waar en moet ik haar laten testen. Waardoor zij op zijn minst vier toetsen mist in afwachting van de uitslag en alle toetsen in het geval van een positieve uitslag. Ik weet echt even niet wat ik moet doen.
Natas van vorige week gemist? Je leest het hier!
