Dromen waarmaken
Dat Dilo ooit buiten de grens van Nederland zou gaan wonen was een feit. Hij was altijd al geïnteresseerd in het buitenland en de natuur, en ging daarom ook de opleiding eco en wildlife volgen. Dat was het begin van zijn buitenland-avontuur. Dilo: ‘Toen ik deze opleiding volgde, heb ik tijdens een studiereis mijn vriend Hessel leren kennen. Hij heeft dezelfde opleiding gedaan, alleen deden we allebei een andere variant; deeltijd en voltijd. De studiereis was in Tanzania en de klik met elkaar én de klik met het continent was er allemaal op hetzelfde moment. Het was een hele toffe reis en we besloten daarna ook dat we vrij snel weer weg wilden uit Nederland. Hessel had het jaar daarvoor stagegelopen in Zuid-Afrika en daar ook een hoop vrienden gemaakt. Die vrienden wilde hij weer eens op gaan zoeken en ik ben zo brutaal geweest om mezelf uit te nodigen om mee te gaan. Dat mocht gelukkig, haha. Dat is eigenlijk waar het allemaal uit de hand is gelopen. We zouden 2 maanden naar Zuid-Afrika gaan, maar dit werd uiteindelijk onze vaste woonplaats.’
Het jaar eerder had Dilo’s vriend Hessel stagegelopen bij een lodge met een privé natuurreservaat. Op het moment dat zij daar samen heengingen was het management vertrokken wegens privéredenen, dus vroeg de eigenaar of zij een oogje in het zeil wilden houden. ‘Daar zeiden wij geen nee tegen, maar dat duurde uiteindelijk veel langer dan gedacht. Hoe langer we bleven, hoe meer wij gingen doen voor dat bedrijf. Na een tijdje deden we zelfs zoveel, dat wij het management waren geworden en er zo een beetje in waren gerold. Toen zijn we gebleven en hebben we uiteindelijk 6 jaar in Zuid-Afrika gewoond. We hebben daar iets moois weten op te bouwen, heel veel geleerd, veel dingen meegemaakt en mooie mensen leren kennen’, aldus Dilo.
Andere plannen maken
Nadat er 6 jaar in Zuid-Afrika waren verstreken, konden Dilo en Hessel helaas geen verlenging van hun werkvergunning krijgen. Dilo: ‘In Zuid-Afrika zijn ze met dat soort dingen al erg streng, en vooral als witte man heb je geen streepje voor. We moesten toen iets anders gaan bedenken. We konden het aanvechten en een lang en duur proces aangaan, of we konden het accepteren en een ander plan maken. Terug naar Nederland was voor ons beide geen optie, dus we zijn gaan kijken naar wat we wel graag wilden. Tijdens de periode dat wij in Zuid-Afrika waren, zijn we heel goed bevriend geraakt met een Malawiër. Hij vertelde ons ook vaak over waar hij vandaan kwam en hoe mooi dat daar was. We grapten ook vaak over een roadtrip daar naartoe, maar je weet wel hoe dat gaat; dat komt er nooit van. Toen we in een ander land in Afrika wilden gaan settelen kwam Malawi toch weer ter sprake, en daar zitten we nu nog steeds.’
Er was niet 1 specifiek land dat Dilo en Hessel aantrok, maar het gehele Afrikaanse continent. Dat zij op het goeie moment teruggingen en daardoor ook mochten blijven, leek haast toeval. Al weet Dilo niet zeker of toeval wel bestaat… ‘We zijn er zo dus een beetje ingerold, maar er was niet een bewuste keuze voor Zuid-Afrika. Elke stap die we daar naartoe zette voelde goed, dus dat heeft ervoor gezorgd dat we het hebben doorgezet. Toen we naar Malawi verhuisden vonden we dat ook een hele goede vervolgstap. We namen alle kennis die we hadden opgedaan, mee daar naartoe. Voor iedereen is het natuurlijk anders, maar wij zitten hier helemaal op onze plek’, aldus Dilo.
Achteraf
Als er voor Dilo en zijn vriend een mogelijkheid was om het over te doen, zouden zij het toch anders aanpakken… Dilo: ‘Iets beter plannen was achteraf wel handig geweest, haha. We zijn vooral ons gevoel achternagegaan. De honden in de auto, zoveel mogelijk spullen in de auto en op naar Malawi. Toen we daar aankwamen hebben we sowieso even een break genomen, een soort vakantie was dat. In Zuid-Afrika kregen we de laatste jaren heel vaak de vraag of we geen hele reis konden organiseren. Hier gingen we steeds meer mee aan de slag en dit hebben we in Malawi voortgezet. We hebben het geluk gehad dat we nog voor we de grens van Malawi bereikten, we in een Facebookgroep terechtkwamen en via via in contact kwamen met andere Nederlanders. Zij hadden net een baan gevonden in Malawi en zochten ook nog andere mensen die voor dat bedrijf wilden werken. 9 dagen nadat we in Malawi aankwamen hadden we toen beide een baan. Dat was helemaal niet verkeerd, haha.’
‘Nu werken we allebei bij een safari bedrijf met meerdere accommodaties, waaronder 2 lodges in Malawi’s hoofdstad Lilongwe, waar wij beide één van die plekken managen. Dat is ook een hele mooie start geweest om vanuit die basis het land beter te leren kennen, en uiteindelijk zelfstandig als touroperator aan de gang te kunnen. Onze binnenkomst was dus top, maar na 6 maanden kwam corona en dat veranderde alles’, aldus Dilo.
Covid
In Malawi was het coronavirus gelukkig niet zo erg als in andere landen, maar er werd niet meer gereisd en dus ook geen lodges meer gehuurd. Daardoor raakten Dilo en Hessel hun baan kwijt. Dilo: ‘De eerste maanden hebben we weten rond te komen door creatief te zijn. We zijn een oppasservice gaan aanbieden voor honden en katten. Op een gegeven moment hadden we 13 honden thuis en nog een aantal adressen waar we elke dag langs gingen. Dat was een leuke chaos, en dat zorgde er in ieder geval voor dat we de boodschappen konden blijven betalen. Dat was wel heel erg fijn. Op een gegeven moment kwamen de meeste mensen wel weer terug en viel onze service dus ook een beetje weg. Toen hebben we nog anderhalf jaar aan Lake Malawi kunnen wonen, op een plek van een Nederlander die aan het bouwen was. Die kon zelf niet zoveel in het land zijn, dus in ruil voor het supervisen mochten we daar gratis verblijven. Uiteindelijk heeft dat ons gered en zijn we toch die periode doorgekomen.’
Nadat de wereld heel langzaam weer in beweging kwam na corona, zijn Dilo en Hessel gelijk weer aan de slag gegaan met hun bedrijf. Zij wilden toch nog een poging doen om hun plan als touroperator van de grond te krijgen. ‘Tijdens de hele coronaperiode heb ik heel veel onlinecursussen kunnen volgen en hierdoor leerde ik om beter gevonden te kunnen worden online. Dat heeft best wel zijn vruchten afgeworpen, dus zo zijn we langzaam begonnen om ons reisbedrijf op te bouwen. Mensen die ons nog kenden uit Zuid-Afrika werden ook heel erg enthousiast van onze posts, dus zij waren hele fijn reizigers om te ontvangen. In een soort van sneltreinvaart is er toen van alles bijgekomen. De eigenaars van de lodges namen weer contact met ons op, en vroegen of we interesse hadden om weer voor hen te gaan werken. Zij wilden wat meer bij hun kinderen gaan zijn die in Europa studeerden. Na heel veel onderhandelingen hebben we een leasecontract getekend en nu runnen wij die 2 plekken helemaal zelfstandig. Zij zijn nog wel de eigenaar, maar het bedrijf is van ons. Het is natuurlijk ideaal om in de stad waar het vliegveld zit, een eigen accommodatie te hebben. Vooral met het aanbieden van onze rondreizen’, aldus Dilo.
Gemis
Dilo en Hessel missen het land Nederland niet zo zeer, maar wel de mensen die er nog wonen. Familie en vrienden achterlaten is toch altijd wel een dingetje… Dilo: ‘Het lastigste aan de verhuizing van Nederland naar Zuid-Afrika vond ik toch wel het missen van bepaalde mensen. Familie en vrienden kun je niet zo makkelijk meer bezoeken, en even snel een biertje of een kopje koffie zit er ook niet in. Dat vond ik het lastigste. Veel mensen vragen of ik de bitterballen niet mis. Ja, een beetje wel natuurlijk, maar niet zo erg als de mensen die ik voorheen dagelijks om me heen had. Dat gemis blijft ook wel, maar je krijgt er heel veel voor terug. Het contact is natuurlijk best lastig om te onderhouden als je zover weg woont. Met sommige vrienden verwatert het dan ook, maar niet met allemaal. We zijn nu 11 jaar weg uit Nederland, dus mensen gaan ook gewoon door met hun eigen leven. Met familie is het wel altijd goed. We hebben heel veel contact via WhatsApp en zoom, maar het is alsnog erg lastig. Ik denk vaak aan even een kopje koffie drinken samen, dat zou wel heel fijn zijn.’
Reacties
Dilo’s moeder haar reactie was heel positief toen ik vertelde dat we gingen emigreren. Ze zei: ik ben heel blij voor je en ik weet dat het je gelukkig gaat maken, maar waarom zo ver? ‘Ik begrijp die reactie natuurlijk helemaal, want als je naar Frankrijk verhuisd kun je zo op en neer vliegen, maar dit is wel een stuk meer gedoe. Wat wel bij iedereen de boventoon voerde was dat ze zagen dat dit onze droom was en dat het ons gelukkig maakt. Wij vonden het heel fijn dat iedereen zo supportive was, zo gingen we ook met een gerust gevoel weg. Dat zorgde er ook voor dat er wel eens mensen langskomen hier. Dit is niet voor iedereen mogelijk, maar er zijn mensen die hier graag een keer vakantie willen komen vieren. Je ziet elkaar hier ook op een hele andere manier, veel korter maar wel veel intenser. Dat heeft natuurlijk voor- en nadelen, maar het is grotendeels leuk.’
Twijfel of spijt hebben Dilo en Hessel zeker nog nooit gehad. Wel denken zij vaak: waar zijn we aan begonnen. ‘Het is natuurlijk wel een heel ander leven dan in Nederland. Zeker op momenten dat we bijvoorbeeld geen nieuwe werkvergunning kregen. Dan ga je toch wel denken: hadden we niet beter naar Spanje kunnen gaan. Toch zijn we altijd na zo’n moment weer blij dat we hier zitten, want dit is nu ons thuis.’
Thuis
Dilo: ‘Hoe langer we in Malawi wonen, hoe meer we het gevoel krijgen dat dit echt ons thuis is. We willen hier blijven werken aan de opbouw van ons huis. Een sleutelonderdeel van dit werk is het samenwerken met de mensen hier. Ook zijn hier geen goede opleidingen om te volgen, dus het is heel dankbaar werk dat wij dat wel kunnen doen binnen ons bedrijf. Het blijft maar groeien en we kunnen de lokale talenten er makkelijk uitpikken. Dat gaat ook zeker een focus zijn voor de komende jaren. Zo kunnen we op onze eigen manier toch een steentje bijdragen aan de ontwikkeling van dit land.’
Spanje, Italië en Oostenrijk zijn populaire vakantielanden onder de Nederlanders. Malawi niet, en dat zorgt er ook voor dat de meeste Nederlanders geen idee hebben wat voor land het nou eigenlijk is. ‘Veel mensen kennen Malawi helemaal nog niet, want het is geen populair vakantieland. Het toerisme hier staat dan ook nog in de kinderschoenen. Waar wij heel erg voor aan het knokken zijn is het land positief in beeld brengen bij de mensen. Als iemand het al kent, is het van de armoede en van de adoptiekinderen van Madonna, haha. Dat zijn de dingen die in het nieuws komen, maar dat is zo’n vertekend beeld. Natuurlijk is er veel armoede, maar de mensen hier zijn zo fijn, lief en behulpzaam. Ook zijn de middelen en de educatie allemaal nog op een laag niveau, maar de mensen willen wel heel graag. Dan denk ik echt: joh, laten we eens stoppen met kijken naar hoeveel geld mensen te besteden hebben per dag, en meer kijken naar hun talenten en ambities. Ik denk dat mensen daar in Nederland wel heel erg mee bezig zijn, terwijl het leven zoveel meer is dan dat’, vertelt Dilo.
