Opgroeien
Nathalie heeft een pittige jeugd achter de rug. Omdat zij een depressieve moeder had, was zij altijd bezig met hoe zij zich voelde en hield daar dan ook altijd rekening mee. Dit zorgde ervoor dat zij zichzelf altijd op de tweede plek zette. Toen Nathalie ouder werd en haar moeder zich beter begon te voelen, eiste dit helaas zijn tol van Nathalie. Het pleasen van andere mensen en zichzelf wegcijferen was een grote hindernis in haar leven. Nathalie: ‘Voor de buitenwereld was het moeilijk te begrijpen waar ik mee in de knoop zat. Van buitenaf zag alles er tenslotte prima uit. We hadden een leuk en fijn gezin, ik had een oudere zus en mijn ouders waren nog samen.’
Depressief
Nadat Nathalie jarenlang rekening had gehouden met de depressie van haar moeder, belandde zij nu zélf in een depressieve periode. Dit kwam doordat zij nooit had geleerd om met haar emoties om te gaan. Het voelde voor haar allemaal erg ingewikkeld. Nathalie: ‘Mijn eigen leven was erg complex omdat ik eigenlijk altijd bezig ben met anderen en hoe anderen zich voelden. Ik heb toen op een jonge leeftijd een eetstoornis ontwikkeld en ging automutileren. Mijn depressie heeft door gesudderd totdat ik ongeveer 19 jaar oud was. Vriendjes en vriendinnetjes merkten dit natuurlijk ook. Ik was vaak boos, verdrietig en zat niet lekker in mijn vel. Gelukkig begrepen de meesten mij wel en wilden ze mij ook graag helpen. Bij hen kon ik mijn verhaal kwijt en daardoor heb ik er nooit helemaal alleen in gestaan. Natuurlijk is iedereen in de puberteit meer met zichzelf bezig, maar het was wel fijn om te weten dat er altijd mensen waren waar ik op terug kon vallen. Ook had ik op school een vertrouwenspersoon waar ik wel eens mee praatte en later ben ik nog naar een jeugdpsycholoog geweest, maar eigenlijk boden zij mij niet de hulp die ik echt nodig had.’
Fibromyalgie
Nathalie kampte nog steeds met haar depressie en helaas kwamen hierbij nog meer dingen kijken. Nu niet alleen mentale klachten, maar ook fysiek. Toen Nathalie 15 jaar was kreeg zij steeds vaker last van pijn in onder andere haar nek en rug. Na een lange zoektocht bleek zij fibromyalgie te hebben. Nathalie: ‘Het leven was voor mij al ontzettend zwaar en toen kwam dat er nog bij. Op school moest ik een niveau lager gaan doen, omdat ik het mentaal niet aankon allemaal. Ook zat ik natuurlijk met de fysieke klachten, dus heb ik tijdens mijn studie een half jaar vertraging opgelopen. Ik bleef altijd achterlopen op leeftijdsgenoten. Dat was best wel pittig, want zeker als je jong bent wil je gewoon zorgeloos leven. Als je met jezelf in de knoop raakt is dat best wel ingewikkeld. Bij mij begonnen de pijnklachten eigenlijk bij mijn onderrug, nek en schouders. Deze pijn bleef continu aanhouden en werd ook steeds erger. Ik kreeg naast de pijn ook last van vermoeidheidsklachten, wat een enorme invloed op mijn leven heeft gehad. In het begin ging ik vaak langs de fysiotherapeut, maar dat hielp niet en de klachten bleven aanhouden. Ik had pijn met de meest simpele dingen, zoals lopen, staan en zitten. Dit kostte mij enorm veel energie en zorgde voor een vermoeidheid die niet weg te nemen was door middel van slapen. Fibromyalgie bestaat uit nog veel meer klachten, maar pijn en vermoeidheid stonden bij mij op de voorgrond. Door mentaal en fysiek aan mezelf te werken, beïnvloedt dit mijn leven nu gelukkig niet meer. Ik sport nu zelfs drie keer per week, terwijl ik voorheen al moeite had met lopen.’
‘Voor de toekomst was ik dan ook altijd erg bang. Toen ik op internet opzocht wat fibromyalgie precies betekende, schrok ik enorm. Ik las dat ik in een rolstoel kon belanden en misschien wel niet meer kon werken. Kan ik mijn studie afronden, kan ik daarna een baan vinden en ga ik ooit wel een partner vinden… Dat waren vragen die regelmatig door mijn hoofd spookten. Zeker als je nog zo jong bent, zie je opeens je toekomst aan je voorbijflitsen. Binnenkort willen mijn vriend en ik zelfs met de auto naar Portugal. Een uurtje autorijden was voorheen al moeilijk voor mij, dus ik had nooit durven hopen dat ik een autorit van 2000 kilometer zou kunnen maken.’
Burn-out
Nadat Nathalie op haar 15e fibromyalgie kreeg en daar weer een beetje van begon op te krabbelen, ging zij samenwonen toen ze 21 jaar was. Ze had een baan in de gehandicaptenzorg en vond dat ontzettend fijn. Helaas kreeg Nathalie opnieuw te maken met een tegenslag. Nathalie: ‘Ik had eindelijk het gevoel dat ik op de goede weg was, totdat ik op mijn 22ste thuis kwam te zitten met een burn-out. Ik kwam toen op een punt dat ik zeker wist dat ik niet meer kon leven op deze manier. De burn-out had niet te maken met dat het werk fysiek te zwaar was voor mij, maar het zat echt in mijn hoofd. Mijn verantwoordelijkheidsgevoel was veel te groot, ik nam taken van collega’s over, vroeg geen hulp, gaf mijn grenzen niet aan en wilde gewoon kunnen doen wat mijn collega’s ook allemaal konden doen. Thuis wilde ik aan mijn vriend laten zien dat ik het allemaal wel kon, dus ik wilde mezelf tegenover zoveel mensen bewijzen dat dat mij gewoon te veel werd. Dit is voor mij een dieptepunt geweest, maar ook een punt dat ik heb moeten bereiken om uiteindelijk voor mijzelf te kunnen kiezen. Ik realiseerde me dat er iets moest veranderen in de manier waarop ik de dingen aanpakte. Ik ben hulp gaan vragen en ben elke 3 á 4 weken naar een coach gegaan. Dit heeft mij geleerd om te beseffen wie ik eigenlijk ben, wat mijn mening is en wat ik zelf wil in het leven. Ik wil niet meer alleen aan anderen denken. Het pleasen was voorheen echt een groot probleem bij mij. Dat heb ik tijdens de coaching gelukkig kunnen afleren.’
‘Ondertussen ben ik ook online mijn verhaal gaan delen. Ik heb nu mijn eigen bedrijf waarmee ik mensen help die door hetzelfde heen gaan. Hierdoor heb ik toch het gevoel alsof alles wat ik heb meegemaakt, niet voor niks is geweest. Ik kan het nu omzetten in iets waar ik heel blij van word. Nu gaat het met mij ook veel beter en kan ik veel beter voor mezelf zorgen en kiezen.’
Blog
‘In 2015 ben ik mijn blog begonnen: FibromyalgieBlog. In het begin was dit alleen om mijn verhaal te delen, later ben ik ook veel praktische tips en belangrijke informatie gaan delen voor lezers die met hetzelfde probleem kampen als ik. Ik ben ook een E-book gaan schrijven over acceptatie, omdat ik merk dat acceptatie ook een hele belangrijke rol speelt in hoe je met je klachten omgaat. Inmiddels geef ik cursussen over acceptatie, liever voor jezelf leren zijn en jezelf op één zetten en zijn er mensen die nu minder pijn en meer energie hebben door hetgeen wat ik ze heb aangeboden. Dat is echt fantastisch en dat maakt mij ook heel trots’, aldus Nathalie.
Een licht leven
Na een hoop tegenslagen gehad te hebben, gaat het nu stukken beter met Nathalie. Ze heeft eindelijk een manier gevonden om om te gaan met haar emoties en zichzelf op nummer 1 te zetten. Nathalie: ‘Nu merk ik dat ik veel luchtiger in het leven sta. Ik haal veel sneller mijn schouders op om iets waar ik me vroeger ontzettend druk om zou maken. Ik trek me veel minder aan van wat anderen zouden kunnen denken of vinden. Dat maakte het voor mij vooral erg zwaar, ik maalde altijd over wat de reactie van mensen zou zijn op bepaalde dingen. Ik heb dat helemaal los kunnen laten. Om dit te bereiken heb ik zeker wel mijn coach nodig gehad. Daardoor ging ik echt terug naar de kern: wie ben ik, wat voel ik, waar komen mijn gevoelens en overtuigingen vandaan? Tijdens dat proces kwam mijn jeugd natuurlijk ook veel aan bod; daardoor heb ik een enorm copings-mechanisme opgebouwd. Stapje voor stapje heb ik die tijdens de coaching weer af kunnen breken en ben ik teruggekomen bij mezelf.’
Erop terugkijkend
Nu het beter gaat met Nathalie, kijkt zij nog wel eens terug op de tijd dat het wat minder ging. Nathalie: ‘Die tijd is voor mij heel erg zwaar geweest. Vooral omdat het leven voor mij zo moeilijk voelde, tot ik op een punt zelfs het nut er niet meer van in zag. In de zin van, wat zijn we nou eigenlijk met z’n allen aan het doen? Voor mij was naar school gaan lastig en alle andere dagelijkse dingen ook. Het voelde zo zwaar voor mij. Mijn puberteit zou ik dan ook voor geen goud over willen doen, puur omdat ik toen zo erg met mezelf in de knoop zat en constant met mijn handen in het haar zat. Ik wist niet wat ik met mijzelf aan moest en heb dan ook geleerd hoe belangrijk het is om jezelf belangrijk te maken. Ik was altijd aan het pleasen, conflicten uit de weg aan het gaan en met anderen bezig, waardoor ik mezelf continu wegcijferde. Als ik nu iets tegen dat meisje van toen mag zeggen, zou het zijn ‘kies toch eens voor jezelf’. Ik ben er nu achter dat het er helemaal niet toe doet wat anderen denken, al denk je op de middelbare school van wel. Je wilt er graag bij horen, maar de meeste mensen zie je daarna nooit meer.’
Tips
Ondertussen heeft Nathalie genoeg ervaring om advies te geven aan mensen die hetzelfde doormaken als dat zij deed. Dit doet zij dan ook graag. Nathalie: ‘De tip die ik zou willen meegeven aan mensen die hetzelfde doormaken als ik, is: zet jezelf op nummer 1. Ik weet dat dat voor veel mensen egoïstisch klinkt en dat dat moeilijk kan zijn, maar dit is zo belangrijk om uiteindelijk de beste versie van jezelf te kunnen worden. Uiteindelijk zal je dag in, dag uit met jezelf moeten leven. Leer van jezelf houden en sta op voor jezelf, daar heb je later profijt van.’
