Wanneer en hoe sloeg de vlam in de pan?
Waylon: ‘Ja, daar zijn een hoop misverstanden over.’
Bibi: ‘We waren aanvankelijk gewoon aan het werk met elkaar, voor het programma It takes two. We vonden elkaar niet superleuk. Dat is eigenlijk zacht uitgedrukt. Niet dat we helemaal niet met elkaar overweg konden, maar van een vlam in de pan was geen sprake.’
Waylon: ‘Je mag best weten dat ik in eerste instantie twijfelde of It takes two iets voor mij was. Ik had zoiets van: pfff, moet ik aan de slag met mensen die zichzelf heel belangrijk en leuk vinden en graag op televisie willen. Mij boeit dat niet zoveel. Ik doe het voor de muziek. Oké, en voor het inkomen, centjes verdienen. Allemaal waar. Maar ik kan heel slecht tegen de vluchtigheid waarin we tegenwoordig leven en de fake die je vaak tegenkomt.
Bibi: (lacht) ‘Je mag het best een beetje positief houden, hoor.’
Waylon: ‘Nee nee nee, het is ook zeker positief van mijn kant. Ik hoop een klein beetje echtheid toe te voegen. Dat is de reden dat ik in de stoel zit bij The Voice en mee heb gedaan aan It takes two. Maar op televisie komen om gezien te worden… Dat was ook mijn vooroordeel bij haar. Ze liep de hele dag met een camera op haar hoofd. Inmiddels heb ik enorm veel respect voor haar, omdat ik nu weet wat het volgen inhoudt. Maar daar had ik op dat moment geen boodschap aan. Ik dacht: wat zit die nou de hele dag te lachen en fake smiles te filmen? In eerste instantie moest ik dus niet zoveel van haar hebben. Daar komt bij dat we toen allebei nog een relatie hadden.’
Bibi: ‘Ik vond It takes two gewoon leuk om te doen. Maar het woord ‘leuk’ ging er bij jou niet in. Jij nam het allemaal heel serieus. Dan ging iets niet goed en moest ik lachen, want hé: ik ben toch geen zangeres. Nou, dat werd niet echt gewaardeerd.’
Waylon: (lacht) ‘En andersom begreep jij mij ook niet. Jij had echt zo iets van: hé gozer, ouwe rotchagrijn, doe eens ‘leuk’.’
Bibi: ‘ Maar goed, uiteindelijk is het goed gekomen. Hij vroeg mij voor de concerten in Ahoy een half jaar later. En toen pas leerden we elkaar op een andere manier kennen.’
