Overgewicht
‘Ik had eigenlijk als kind al ernstig overgewicht. Dat begon rond mijn zevende á achtste jaar. Ook in die tijd als kind werden natuurlijk verjaardagsfeestjes georganiseerd. Was er dan bijvoorbeeld een zwemfeestje dan verzon ik een smoesje om niet heen te gaan, omdat ik mezelf heel erg schaamde om hoe ik eruit zag. Heel triest, maar ja zo was het wel gewoon.’
‘Toen ik tien jaar was toen werd mijn moeder ernstig ziek, die kreeg voor de eerste keer kanker. Ik had nog een oudere en een jongere broer en mijn vader was veel aan het werk. Ik nam dus automatisch de zorg van mijn jongere broertje voor mijn rekening. Dat is de tijd geweest dat ik mezelf emotie-eten heb aangeleerd. Je gaat dan gewoon je verdriet en je zorgen weg eten en dat zorgde er eigenlijk voor, dat ik op mijn twaalfde al rond de 120 kilo woog. Ik weet nog goed dat mijn moeder mij naar Miss Etam Plus meenam om daar kleren te kopen. Dan was ze helemaal blij omdat ze op die manier toch nog kleding voor mij kon kopen. Dat was eigenlijk heel schrijnend en maakte mij als kind heel erg verdrietig, want die kleding is doorgaans niet voor jonge meisjes. Waar mijn leeftijdgenootjes hun geld uitgaven aan leuke kleding, gaf ik het allemaal uit aan allerlei afslankmethodes. Echt verschrikkelijk, als ik er nog aan denk. Moest ik weer zo’n pil nemen voordat ik ging eten, kokhalzend nam ik het dan. Soms had ik de motivatie om door te gaan, viel ik bijvoorbeeld 15 kilo af maar dan viel ik daarna alweer vrij snel in mijn oude patroon en kwam er weer 20 kilo bij.’
Brian
‘Toen ik 21 was werd mijn zoon Brian geboren. Brian bleek heel ziek te zijn, die heeft de eerste anderhalf jaar op de kinder IC gelegen in het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam. Brian is geboren met een hartprobleem. Hij is een paar weken na zijn geboorte aan zijn hart geopereerd en met die operatie is zijn luchtpijp ernstig beschadigd, toen heeft hij een tracheacanule gekregen. Door de tracheacanule kon hij geen geluid maken, niet huilen en ook niet leren praten. Later bleek dat hij ook ernstige longproblemen had en ontwikkelde hij als kind epilepsie, daar is hij gelukkig overheen gegroeid. Uiteindelijk zijn we erachter gekomen dat hij CIVD heeft, een auto-immuun ziekte waardoor hij nog steeds iedere week aan het infuus zit. Inmiddels is hij 17 jaar oud en gaat het heel goed met hem. Hij staat positief in het leven en daar ben ik blij om. Maar alle problemen rondom Brian zorgde er destijds wel voor dat ik nóg meer emotie ging eten.’
Dagboek
‘Op een gegeven moment dacht ik: ‘Waar ben ik nou mee bezig?’ Misschien moest ik mezelf erbij neerleggen, dat ik dik ben en er gewoon mee moet leren leven. Zo werkt het uiteindelijk niet. Ik heb ook een maagverkleining overwogen maar vond dat een te spannende operatie. Mocht er iets misgaan, wie zou er dan voor Brian zorgen? Ik kreeg steeds vaker een darminfectie en belandde keer op keer in het ziekenhuis. Ik realiseerde me toen dat ik een tikkende tijdbom was. Dat was voor mij de eyeopener. Ik ben me erin gaan verdiepen en gestart met puur te eten, geen gekke dingen meer. Ik kocht een dagboek en daar hield ik alles bij wat er in mijn mond ging. Sinds ik dat bij ben gaan houden heeft me dat zo veranderd. Ik schreef echt elke dag op wat ik at, hoe ik mij voelde en wat fijn en niet fijn voor mij was en uiteindelijk heeft mij dat zoveel steun gegeven.’
‘Het opschrijven en er bewust van worden wat er per dag in ging werkte super voor mij. Voorheen begon ik aan een dieet en mocht ik niets van mezelf, dat zorgde er uiteindelijk voor dat áls ik dan een keer iets nam wat eigenlijk niet mocht het dan finaal mis ging. Daarom beloofde ik dit keer mezelf om twee keer per week een momentje te gunnen waarop ik iets lekkers mocht nemen. Maar, dat moest dan wel écht lekker zijn. Dat kan een stukje taart zijn, een frietje of een wijntje. Dat heeft me ook echt geholpen, het zorgde ervoor dat het niet zo uitzichtloos was.’
Van lantaarnpaal naar lantaarnpaal
‘Toen ik op een gegeven moment meer dan 30 kilo kwijt was besloot ik om ook erbij te gaan bewegen. Ik woog toen 151 kilo en ben begonnen met in het donker van lantaarnpaal naar lantaarnpaal te lopen, zelfs dat was heftig voor mij. Echt bizar natuurlijk, als je erover nadenkt, maar het was wel zo. Dat lopen tussen de lantaarnpalen ging steeds beter dat ik daarna ben begonnen met allerlei oefeningen op YouTube te zoek en die thuis uit te voeren. Toen kwam er een moment dat ik dacht: ‘Ik heb wel meer nodig dan dit, hier kom ik niet verder mee.’ Ik kreeg ook heel veel angst van ‘als ik maar niet heel veel huid ga overhouden’. Toen heb ik uiteindelijk een Personal Trainer opgezocht toen ben ik gaan sporten met Annegreet. ‘Net als Annegreet verbaast het veel mensen dat ik zoveel afgevallen ben. Ik heb veel huid over, maar in mijn gezicht heb ik geen rimpels of slappe huid. Uiteindelijk heb ik wel voor een operatie gekozen om de overtollige huid te laten verwijderen. Een hele heftige operatie, maar ik ben zo blij dat ik dat heb gedaan.’
‘Vandaag de dag ben ik meer dan 100 kilo afgevallen en dat is er nog steeds af. Veel mensen vragen steeds hoe het me lukt om het vol te houden. Ik heb gewoon een harde houvast van mezelf. Mijn zoon wordt binnenkort opgenomen in het ziekenhuis voor een operatie. Vroeger zou ik dan nu van alles weer naar binnen proppen van de stress. Tegenwoordig is dat anders. Ik denk nu: ik heb dit niet nodig, ik moet juist gezond eten. Als ik gezond eet ga ik fitter en sterker de spannende dagen in. Het is echt een mindset verandering die je moet ondergaan. Afvallen is al lastig, maar het daarna volhouden en je mindset veranderen, dát is de clou. Als je die welbekende knop kan vinden en hem om kan draaien kan het je zoveel rust geven. In mijn kantoor heb ik een riem hangen, die ik droeg toen ik nog meer dan 100 kilo zwaarder was. De riem staat symbool voor de periode van toen. Er zijn natuurlijk altijd mensen die er lacherig over doen, maar het herinnert mij aan waar ik vandaan kom.’
‘Het diëten is levenslang een strijd geweest, maar nu niet meer. Het geeft mij nu rust. Niet omdat het nu nog mijn strijd is, maar omdat het mijn houvast is geworden.’
