Royce de Vries
Royce de Vries is de zoon van Peter R. de Vries. Net als zijn vader kan hij niet tegen onrecht en is hij dus werkzaam als advocaat. Royce is al jaren samen met zijn grote liefde, Amanda. Met haar stapte hij twee jaar geleden dan ook in het huwelijksbootje. Samen kregen zij twee zoontjes, Fender en Lewis. Fender is vernoemd naar zijn overleden opa, want hij heet eigenlijk Fender Peter de Vries.
‘Ik viel bijna van m’n stoel’
Een tijd geleden kwam het boek ‘Ik beloof je dat ik honderd word’ uit. Dit is een boek over zowel het leven van Royce de Vries als zijn overleden vader Peter. R de Vries. De cover van dit boek is aangrijpend en mooi tegelijk. Eigenlijk wilde Royce destijds een andere coverfoto kiezen, maar dat zou te heftig worden. Nu laat hij zien en legt hij uit waarom.
Bij een prachtige foto, gemaakt door William Rutten, schrijft Royce:
Voor de cover van ‘Ik beloof je dat ik honderd word’ wist ik al snel dat ik @williamrutten nodig had. Hij had voor zijn Face It-boek prachtige foto’s gemaakt van bekende Nederlandse mannen, waaronder ook van mijn vader. Het leek mij mooi als een foto van zowel mijn vader als mijzelf – in dezelfde stijl – op de cover van het boek zou komen te staan. Vertrouwelijk stelde ik William op de hoogte van het – toen nog geheime – boekproject. Hij was gelukkig beschikbaar en direct bereid de shoot te doen!
In de middag na de fotoshoot belde William mij op: ‘Royce, zit je op een stoel? Ik stuur je even wat door…’ ik begreep niet goed waarom hij het zo zei, totdat hij de foto doorstuurde. Hij stuurde niet alleen mijn foto door, maar een bewerking van de foto van mijn vader en die van mij… Een samenvoeging: één helft het gezicht van mijn vader, de andere helft dat van mij. Het was de foto die je hierboven ziet. William had niet voor niets gewaarschuwd: ik viel bijna van mijn stoel. Sinds ik mij kan herinneren hoor ik bijna dagelijks dat ik op mijn vader lijk, maar zelf zag ik dat nooit echt. Mijn vader overigens ook niet. Toen William deze foto doorstuurde zag ik pas voor het eerst dat het wel zo is.
Met mijn uitgever heb ik besproken of deze afbeelding de cover van het boek moest worden. Uiteindelijk is er voor gekozen om het niet te doen, omdat mensen het ook heftig vonden. Daar kon ik wel inkomen. Onze foto’s zijn daarom weer ‘gescheiden’, waardoor onze gezichten – voor de helft – aan weerszijden van de cover zijn geplaatst. Het is een ontwerp geworden waar ik trots op ben.
Na de lancering van het boek kreeg ik van veel mensen foto’s doorgestuurd van het boek in de winkels. Wat bleek nou? Veel winkeliers hadden de boeken naast elkaar geplaatst, waardoor het effect van het eerste idee alsnog zichbaar was. Zo werden we toch weer één gezicht…
